11  گیاه دارویی برای دیابتی ها

  قبل از کشف انسولین و داروهای کاهش دهنده قندخون، بیماران دیابتی با گیاهان دارویی و درمان های سنتی معالجه می شدند. تاکنون تاثیر مثبت بیش از ۱۲۰۰ گیاه دارویی در کاهش میزان قند خون یا کاهش عوارض ناشی از آن شناخته شده است.

این یادداشت، اشاره ای دارد به برخی از مهم ترین گیاهان دارویی با خواص کاهش دهندگی قند خون که گزارش های بالینی و آزمایشگاهی معتبر مبنی بر موثر بودن آنها موجود است و همچنین نگاهی می اندازد به گیاهان دارویی که در طب سنتی ایران در درمان بیماری دیابت تجویز می شوند.

۱) پیاز و سیر:
 

سیر از سبزی هایی است که تاریخی بسیار کهن دارد. انسان خواص درمانی این گیاه را ۵ قرن قبل از میلاد مسیح(ع) شناخته بود. سیر هزاران سال برای اهداف پزشکی استفاده می شد. این گیاه حداقل ۳ هزار سال در طب چین کاربرد داشته است. پیاز نیز یکی از قدیمی ترین گیاهان زراعی است که از هزاران سال قبل به عنوان طعم دهنده غذاها و همچنین دارو از آن استفاده می شود. ترکیبات فعال گوگردی مانند آلیل پروپیل دی سولفید موجود در پیاز و اکسیدآلیل دی سولفید موجود در سیر نقش اصلی را در کاهش قندخون دارند. پیاز و سیر باعث افزایش میزان انسولین در خون می شوند. هر چقدر مصرف این مواد بیشتر باشد، قند خون بیشتر کاهش می یابد. مصرف قرص های سیر به میزان ۲۴۰۰ میلی گرم در روز به مدت ۳ ماه، قند خون را مختصرا کاهش می دهد.

۲) خیار تلخ:
 

این میوه شبیه کدوی زگیل دار است و در نواحی گرمسیر مانند آمازون، آفریقای شرقی و آسیا رشد می کند و در آمریکای جنوبی به عنوان غذا و دارو کشت می شود. میوه تازه آن به رنگ سبز است که با رسیدن به رنگ نارنجی زرد تبدیل می شود. تمام قسمت های این میوه بسیار تلخ است. میوه خیار تلخ حاوی ماده ای شبیه انسولین است و مصرف روزانه حدود ۶۰ گرم شیره این گیاه به کاهش مختصر قندخون منجر می شود.

۳) شنبلیله:
 

گیاهی از تیره پروانه داران است و به همین دلیل توانایی همزیستی با باکتری های تثبیت کننده ازت را دارد و می تواند بخش زیادی از نیتروژن مورد استفاده خود را تولید کند. این گیاه بومی ایران است و در بیشتر نواحی ایران از جمله آذربایجان، اصفهان، فارس، خراسان، سمنان و دامغان می روید و به عنوان سبزی خوراکی کاشته شده و مصرف می شود. تجویز ۱۵ تا ۵۰ گرم پودر دانه شنبلیله خیسانده در آب موجب کاهش قندخون ناشتا و بعد از غذا می شود. پودر دانه شنبلیله علاوه بر کاهش مختصر قندخون باعث کاهش چربی های خون نیز می شود.

۴) سیاه گیله:
 

در ایران تنها یک گونه از قره قات وجود دارد که آن هم در جنگل های تالش و نواحی مرطوب رشد می کند که در زبان محلی به آن سیاه گیله می گویند. این گیاه در جنگل های شمال ایران می روید. قره گیله یا سیاه گیله دارای برگ های بیضوی و نوک تیز با گل های صورتی و سفید ریز است و در اواخر تابستان، دانه های سیاه ارغوانی آن برای چیده شدن آماده می شوند. میوه آن را می توان هم به صورت تازه و هم خشک شده مصرف کرد یا در تهیه انواع مرباها و دسرها به کار برد. برگ های این گیاه در طب سنتی در درمان بیماری دیابت استفاده می شود. اثر ضد دیابت یک بار مصرف عصاره این گیاه که اثری مشابه انسولین دارد، تا چند هفته در بدن باقی می ماند. به علاوه این گیاه دارویی در پیشگیری از عوارض بلندمدت دیابت مانند عوارض قلبی عروقی، عصبی، کلیوی و چشمی تا حدی موثر است. عصاره آن به مقدار۸۰ تا ۱۶۰ میلی گرم ۳ بار در روز برای بیماران مبتلا به دیابت توصیه می شود.

۵) خار مریم:
 

خار مریم اصالتا بومی منطقه مدیترانه است. این گیاه امروزه در سراسر نقاط دنیا از اروپا تا آسیا و از آفریقا تا آمریکای شمالی گسترده شده است. این گیاه تنومند معمولا در مناطق خشک و آفتابی رشد می کند. این گیاه دارویی موجب افزایش حساسیت سلول ها به انسولین و کاهش قندخون می شود. ماده موثر آن سیلی مارین نام دارد که تجویز آن به مقدار ۲۰۰ میلی گرم ۳ بار در روز موجب کاهش مختصر قندخون ناشتا و هموگلوبین ای.وان.سی و چربی های خون می شود. فرآورده های این گیاه از تخم های داخل میوه تهیه می شوند.

۶) هندوانه ابوجهل:
 

هندوانه ابوجهل یا خربزه روباه یکی از گیاهان دارویی متعلق به خانواده خیارها و کدوها است. این گیاه بومی ایران بوده و در نواحی جنوبی کشور و مناطقی مانند جنوب استان خراسان یافت می شود. میوه این گیاه دارای گلوکوزید قابل تبلوری با طعم بسیارتلخ به نام کولوسنتین است. این گلوکوزید که به حالت متبلور و خالص به رنگ زرد است، در آب به نسبت ۲۰ درصد حل می شود و اگر هیدرولیز شود، گلوکز و ماده ای به نام کولوسنتتین می دهد. در طب سنتی بسیاری از کشورها از جمله ایران تجویز میوه این گیاه جهت کاهش قند خون متداول است. میوه این گیاه بسیار سمی است و مصرف مقدار زیاد آن باعث اسهال خونی و درنهایت مرگ می شود. تجویز مقدار ۱۰۰ میلی گرم ۳ بار در روز ماده موثر هندوانه ابوجهل به مدت ۲ ماه در بیماران دیابتی نوع دوم، موجب کاهش مختصر میزان هموگلوبین ای.وان.سی و قندخون ناشتا می شود. تجویز این مقدار به مدت ۲ ماه در این بیماران بدون هیچ گونه عوارض جانبی گوارشی، کبدی و کلیوی است.

۷) پسیلیوم:
 

پسیلیوم یا اسفرزه، گیاهی از خانواده پلانتاجیناسه آو یک داروی ملین گیاهی است که از طریق جذب آب باعث حجیم شدن محتویات روده شده و با افزایش حرکات دودی شکل باعث تخلیه مدفوع می شود. مصرف پودر پسیلیوم به مقدار ۱۰ گرم در روز و به مدت ۸ هفته هموگلوبین ای.وان.سی را مختصرا کاهش می دهد.

۸) عدس الملک:
 

این گیاه بومی ایران است و در طب سنتی جهت کاهش قندخون بیماران دیابتی تجویز می شود. با این حال مصرف روزانه پودر بذر گیاه به مقدار ۱۵۰۰ میلی گرم در روز به مدت ۲ ماه اثر مفیدی بر قندخون نشان نداده است و فعلا اطلاعات علمی کافی در مورد اثرات این گیاه در دسترس نیست.

۹) چای سبز:
 

چای سبز و سیاه در اصل یکی هستند اما فرآیند تولید چای سیاه به گونه ای دیگر است. برگ های چای سیاه طی روش خاصی تخمیر و سپس خشک می شوند اما برگ های چای سبز پس از چیدن خشک می شوند. عدم تخمیر موجب می شود که تقریبا بیشتر مواد طبیعی به همان مقدار در برگ های چای باقی بمانند. مردم چین از دیرباز چای سبز را به عنوان یک نوشیدنی دارویی مصرف می کردند و به دلیل اهمیت ویژه این گیاه، اصول خاصی نیز برای تهیه آن دارند. در سال های اخیر چای سبز در بسیاری از کشورهای جهان طرفداران فراوانی یافته است. دلیل اصلی این استقبال، آشنایی مردم دیگر کشورها با خواص درمانی این نوع نوشیدنی است. بسیاری از خواص چای سبز مربوط به ماده ای به نام کاتچین است که فعالیت آنتی اکسیدانی آن بسیار بالا است. مصرف روزانه ۵/۱ گرم پودر چای سبز خشک موجب کاهش مختصر قندخون در بیماران دیابتی می شود. مقدار توصیه شده برای بیماران دیابتی مصرف ۲ فنجان چای دم کرده در روز است.

۱۰) دم کرده گزنه:
 

ساقه این گیاه را پرزها و تارهای مخروطی شکل پوشانده است که در صورت لمس کردن ساقه به دست می چسبد و پوست را می گزد و تولید خارش و سوزش می کند و شاید به همین دلیل آن را گزنه نامیده اند. تخم آن نرم، ریز و تیره رنگ و مانند تخم کتان است. قسمت مورد استفاده این گیاه برگ های تازه، ریشه، شیره و دانه آن است. گزنه در طب سنتی ایران به عنوان یک داروی کاهنده گلوکز خون معرفی شده است. عصاره برگ گزنه می تواند یک نقش حفاظتی در برابر افزایش میزان قندخون و تخریب سلول های پانکراس داشته باشد.

۱۱) کلپوره همدانی، مریم نخودی همدانی:
 

استفاده از این گیاه به طوری که در کتب دارویی قدیمی آمده است به زمان های دور نسبت داده می شود. بقراط، دیوسکورید، پلین و جالینوس از این گیاه در آثار خود نام برده اند. عصاره این گیاه محتوی مواد موثره زیره است. مصرف عصاره این گیاه به مقدار ۱۲۵ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت ۶ هفته قندخون را مختصرا کاهش می دهد.

● حرف آخر
 

در مجموع، مصرف گیاهان دارویی توسط بیماران دیابتی تحت هیچ شرایطی نباید بدون نظر تیم پزشکی انجام شود. این گیاهان دارویی نباید جایگزین داروهای ضددیابت یا انسولین در بیماران دیابتی شود چرا که اولا اثر این گیاهان بر کاهش قندخون خفیف است و ثانیا از فردی به فرد دیگر متفاوت بوده و ثالثا ممکن است با دیگر داروهای مورد استفاده بیماران تداخل داشته باشند. همچنین عوارض و اثرات مصرف طولانی مدت این گیاهان ناشناخته است. در حال حاضرهیچ گونه توصیه ای علمی در ارتباط با مصرف آنها وجود ندارد. 
منبع:روزنامه سلامت 

گياه لاله واژگون
 

اين گياه نه تنها گل زيبايي است بلکه خواص درماني متعددي نيز دارد. اين گياه گل اشک نيز ناميده مي شود و اين به خاطر اين است که مقداري شبنم در بين اين گل ها جمع مي شود و بعد از گل به پائين مي چکد. عمر اين گياه بسيار کوتاه است. از اوايل ارديبهشت ماه گل دهي اين گياه شروع مي شود و در فصل بارش تمام مي شود. خواص دارويي اين گياه اصولا در پياز اين گياه است. پياز اين گياه داروي موثري براي دردهاي رماتيسمي و دردهاي مفصلي و پاک کننده دستگاه کبدي است.
 

گياه گل خيار
 

اين گياه مصرف خوراکي ندارد و از کوبيده گل آن به عنوان يک نرم کننده پوست استفاده مي شود. گونه کوهستاني آن در ارتفاعات و گونه دشتي آن در جلگه ها و کف دشتها مي رويد و فصل گل دهي اين گياه از اواخر فروردين ماه تا پايان ارديبهشت ماه است.
 

گياه زنبق وحشي
 

اين گياه علاوه بر گونه وحشي اش که در کوهستانها مي رويد به صورت پرورشي در خانه ها و گلخانه ها نيز پرورش مي يابد. موارد استفاده اين گياه بدين صورت است که پياز گياه را از خاک خارج کرده و مي کوبند و درون پارچه اي قرار مي دهند و برروي مفاصلي که رماتيسم دارند مي بندند. مناطق رويش اين گياه در ارتفاعات 1500 متر مي باشد.
 

گياه خاکشير
 

اين گياه استفاده دارويي و غذايي دارد از جمله رفع کننده گرمازدگي و ضداسهال است. اين گياه اوايل بهار رشد مي کند و اواسط ارديبهشت ماه به گل مي نشيند و تا اواخر خردادماه دانه اين گياه که موارد استفاده زيادي دارد، قابل بهره برداري است. خاکشير از زمانهاي گذشته کاربرد داشته است و بهترين کاربرد آن به خاطر خاصيت ضدعفوني کننده اش مي باشد و براي ناراحتيهاي روده مثل اسهال و يا حتي يبوست مفيد است.
 

گياه گلرنگ وحشي
 

اين گياه از خانواده گل مينا يا مرکبات است. گلبرگهاي اين گياه قرمز و ارغواني رنگ است که به عنوان طعم دهنده غذا استفاده مي شود. از كلاله و گلبرگ اين گياه به عنوان يک رنگ گياهي استفاده مي شود. گياه مقاومي است و استفاده خوراکي براي دام ندارد و ظهور اين گياه در هر منطقه اي نشان دهنده تخريب اين خاک در منطقه است. فصل گل دهي آن از خردادماه تا تيرماه است.
 

گياه ريواس
 

گياه ريواس با برگهاي پهن و ساقه بلند و گل هاي خوشه اي در ارتفاعات و دامنه هاي شيب دار رويش دارد. خود ساقه اين گياه به صورت خام به عنوان يک ماده غذايي مطرح است. برگهاي آن نيز هم به صورت خام و هم به صورت پخته به عنوان خوراکي مصرف مي شود. طعم اين گياه ترش مزه و گس است. داروي خوبي براي بيماري هاي دستگاه گوارش از جمله اسهال مي باشد. اين گياه بخاطر داشتن ويتامينهاي Cو B و A مورد توجه است. همچنين اين گياه با خاصيتي که دارد لوزالمعده را وادار به ترشح انسولين مي کند که در بيماري هاي قندخون مورد توجه است. زياده روي در مصرف اين گياه اصولاً يک سري عوارض دارد، از جمله اينکه براي کليه و مثانه مشکل تراشي مي کند.
 

گياه موسير
 

اين گياه گونه هاي بسيار زياد و استفاده هاي خوراکي دارد. ريشه و پياز گياه بعد از انجام يکسري اقدامات خاص مورد استفاده قرار مي گيرد. بدين صورت که آنها را به شکل رشته هاي بسيار نازک درآورده و در مسير آب سرد قرار مي دهند تا تلخي که در پياز آن هست از بين برود، آنرا در آفتاب خشک مي کنند تا به عنوان چاشني غذايي مصرف شود. عمدتاً مناطق رويش اين گياه در غرب ايران، کوهستانها و مناطق برف گير مي باشد و فصل رويش اين گياه از اواسط فروردين ماه تا پايان خردادماه است. اين گياه به صورت محلي به عنوان مُلين، خلط آور و آرامش بخش استفاده مي شود.

  بابونه اروپايی Feverfew

بابونه اروپايي در طول قرنهاي متمادي در طب سنتي و عاميانه اروپا براي درمان سردرد، ورم مفصل و تب مورد استفاده قرار گرفته است. واژة بابونه اروپايي از اصطلاح لايتن "فبري فيويج" به معناي "تب بر" اخذ شده است. اين گياه از ديرباز در درمان گزيدگي حشرات، قاعدگي نامنظم. دردهاي معده و دندان درد مي رفته است. هر چند كه كارشناسان گياهان دارويي امروزي معمولاً براي مقابله با حالات فوق از اين گياه استفاده نمي كنند. اين عده امروزه از بابونه اروپايي براي معالجه ميگرن، شروع اوليه آرتريت، بيماريهاي روماتيسمي و ساير ناراحتيها استفاده مي كنند. معرفي گياه بابونه اروپايي اصالتاً بومي جنوبي شرقي اروپا است. امروزه اين گياه در كل اروپا، آمريكاي شمالي و استراليا نيز يافت ميشود. اين نوع گياه كوتاه قد و بادوام است و بين ماههاي جولاي و اكتبر رشد و نمو مي كند. در گذشته اين گياه در تمامي ديواره هي باغهاي انگليس و آلمان يافت ميشد. مردم نيز به كشت و پرورش آن در اطراف منازلشان مي پرداختند چون عقيده داشتند اين گياه جو زمين را تصفيه و بيماري را خنثي مي كند. گلهاي ريز و مرواريد گونه زردرنگ اين گياه نشان مي دهد كه از تيرة "آفتابگردان" است. اين گياه كمي به بابونه شباهت دارد ليكن بين اين دو تفاوتهايي نيز هست. برگهاي زرد مايل به سبز حالت حالت تناوب دارند و با موهاي كوتاه به سمت پائين رشد مي كنند. برگها در واقع مهمترين بخش اين گياه را در طب گياهي تشكيل مي دهند. بابونه اروپايي يك گياه معطر با رايحة قوي و تند است.

تركيبات گياه

فرآورده هاي حاصل از اين گياه معمولاً از برگهاي آن تهيه مي شوند. گاهي اوقات اينگونه فرآورده ها را از قسمتهاي بالايي گياه (يعني كليه قسمتهايي كه در بالاتر از سطح زمين رشد مي كنند) تهيه مي كنند. خاصيت ضد ميگرني اين گياه به عنصر فعالي به نام "پارتنوليد" مربوط مي گردد. اين عنصر روي عضله صاف ديواره شريانهاي خوني در مغز اثر مي گذارد تا فعاليت عوامل تنگي رگ نظير سروتونين، پروستاگلاندين و نوراپي نفرين را متوقف كند. عوامل تنگي رگ سبب باريك شدن رگهاي خوني و در زمرة يكي از عوامل اصلي انواع ميگرن محسوب ميشود.

اشكال موجود

انواع كپسول اين گياه از برگهاي خشك آن تهيه ميشود. همواره در جستجوي فرآورده هاي استاندارد اين گياه، حاوي حداقل دو درصد پارتنوليد، باشيد. اگر فرآوردة مورد استفاده استاندارد نباشد، نمي توانيد مطمئن باشيد كه آنچه مصرف مي كنيد حاوي پارتنوليد كافي است و بدون وجود اين عنصر، فوايد درماني كافي از مصرف اين گياه نصيب شما نخواهد شد. خواندن عنوان و مشخصات فرآورده هاي بابونه اروپايي حائز اهميت است چرا كه ميزان پارتنوليد موجود، بسته به محل رشد و نمو اين گياه متغير است. بابونه اروپايي پاره اي از مناطق جهان، يا پارتنوليد كمي دارند يا فاقد آن هستند. مي توانيد برگهاي اين گياه را كه خودتان كشت كرده ايد يا گونه اي از آن را كه از بازار تهيه مي كنيد، براي مصارف درماني بجويد. با اين وجود، در خوردن برگهاي اين گياه محتاط باشدي. حدود 10 درصد افرادي كه برگهاي اين گياه را مي جوند به زخم هاي دهان، از دست رفتن مزه ها يا تورم لبها، زبان و دهان مبتلا مي شوند

نحوه مصرف

امروزه تقريباً 10 درصد آمريكاييها از انواع ميگرن رنج مي برند. بابونه اروپائي مي تواند در نجات بسياري از انسانها از اين عارضه مؤثر واقع شود. اين گياه دارويي مي تواند براي درمان انواع ميگرنهاي در حال پيشرفت و همچنين در پيشگيري از آنها مورد استفاده قرار گيرد. گياه مزبور در درمان آن دسته از افراد مبتلا به ميگرن كه معالجات ديگر برايشان مؤثر واقع نشده است، مفيد است. (اين امر شامل تجويز داروها و معالجات پيشگيري از ابتلا به درد ميشود). بابونه اروپايي اگر مطابق با دستورالعملهاي پزشك معالج مصرف شود، داروي بي خطري است. در دهه 1980، متخصصان اروپايي پي بردند 70% از مبتلايان به ميگرن كه روزانه دو تا سه عدد برگ بابونه اروپايي مصرف مي كنند از سردرد رهايي پيدا مي كنند. دانشمندان انگيسي چنان از اين ضريب بالاي موفقيت شگفت زده بودند كه درصدد برآمدند دامنه اين تحقيقات را گسترش دهند. آنها دريافتند كه بابوبه اروپايي در كاهش شدت ميگرن به مراتب مؤثرتر از مسكنها است. اين گياه همچنين علايم ناراحتيهايي نظير تهوع، استفراغ ناشي از ميگرن را از بين مي برد. در سال 1997، بابوبه اروپايي در فروشگاههاي مواد غذايي بهداشتي آمريكا در ميان پر فروشترين گياهان دارويي ايالات متحده در رديف نوزدهم قرار گرفت. متخصصان علم پزشكي مطمئن نيستند كه آيا اين گياه در كاهش تورم و مفاصل آرتريت نيز مؤثر است يا نه. اسناد و مدارك در اين زمينه متناقض است اما برخي از افراد كه مبتلا به ورم مفصل بوده اند ادعا مي كنند گياه مزبور در كاهش درد و مفاصل سفت آنها مؤثر بوده است. ميزان مصرفي پيشنهادي * براي درمان و پيشگيري از ميگرن عصارة استاندارد شده بابونه اروپايي را روزانه 2 بار (حاوي حداقل 250mcg پارتنوليد) مصرف كنيد.

* براي درمان حمله شديد ميگرن روزانه 1 تا 2 گرم پارتنوليد مصرف كنيد. براي درمان ساير حالات، روزي دو بار به ميزان 1 تا 2 ميلي ليتر عصاره مايع 1:1 يا 2 تا 4 ميلي ليتر تنتور 1:5 (محلولي كه از اين گياه و الكل يا از گياه مزبور، الكل و آب تهيه ميشود) ميل كنيد.

نكات احتياطي

بابونه اروپايي در درمان ناراحتي ميگرن آن دسته از بيماراني كه نسبت به معالجات عادي و رايج پاسخ مثبت نداده اند مؤثر واقع ميشود. گاهي اوقات از عوارض جانبي اين داروي گياهي نظير دردشكم، سوء هاضمه، نفخ، اسهال، تهوع، استفراغ و عصبيت رنج مي برند. چون بابونه اروپايي مي تواند چرخه و سيكل عادت ماهانه را به هم زند، لذا زنان در طول دوره قاعدگي بايد با احتياط آن را مصرفكنند. زنان باردا، شيرد وهمچنين كودكان زير 2 سال بايد از مصرف آن پرهيز كنند.

تداخل هاي احتمالي

از مصرف توأم آسپرين، وارفارين يا هر نوع داروي رقيق كننده خون (آنتي ترومبوتيك) بپرهيزيد. اگر هر كدام از اين داروها را مصرف مي كنيد، بهتر است قبل از شروع مصرف بابونه اروپايي با پزشك معالج خود مشورت كنيد

 عشقه سيبری Siberian Ginseng

يك شعر چيني شاخه هاي تيغ دار عشقه سيبري را به پاي استخواني (لاغر) شغال تشبيه مي كند. هر چند چنين توصيفي از گياه جالب به نظر نمي رسد، اما شعر مزبور در وصف مصرف روزانه اين گياه چنين ادامه مي يابد: "چهرة بكر شما را جوانتر نشان مي دهد و طول عمر شما را بيشتر و بيشتر مي كند". اين شاعر ادعا مي كند كه عشقه سيبري به مراتب با ارزشتر از طلا و جواهر است و چيني ها در طول قرنهاي متمادي ادعا كرده اند كه عشقه سبب افزايش طول عمر، افزايش ميزان سلامتي و تحريك اشتهاي سالم و حافظه خوب ميشود. اما فقط از دهة 1950 بود كه دانشمندان اتحاد شوروي به آزمايش آن دست زدند و نتيجة مطالعاتي را در اين خصوص انتشار دادند كه مؤيدي بر برخي از كاربردهاي اين گياه است. گياه عشقه آمريكايي و آسيايي بهترين گياه دارويي در درمان فشارهاي روحي، خستگي،‌نقاهت و ديابت و عشقه و منطقه سيبري در درمان فشارهاي روحي، خستگي، تصلب شرايين و اختلال عملكرد كليه ها تلقي مي شوند. سردرگمي درخصوص اينكه كدام گونه عشقه (آمريكايي، آسيايي يا سيبري) را بايد براي درمان فشار روحي، خستگي و نقاهت بكار برد، از اين ايده ناشي ميشود كه عناصر فعال در يك نوع عشقه بر عناصر موجود در گونه ديگر برتري دارد، ليكن اين برتري هنوز به وضوح نشان داده نشده است. مطالعات اوليه روسها نشان داده بود كه اثرات مثبت عشقه منطقه سيبري افزون بر اثرات مشابه در عشقه آسيايي است. گزارشهاي تجربي نيز مؤيد اين مدعاي روسها گرديد اما محققاني كه اعتبار اينگونه تحقيقات و كيفيت فرآورده هاي تهيه شده از عشقه منطقه سيبري را بررسي مي كنند، اين موضوع را تأييد نكرده اند. امروزه هر سه نوع عشقه را ژنهاي تطبيق شدني تلقي مي كنند بدين معنا ه هر سه داراي عوارض جانبي مشابهي هستند و به رغم تفاوتهاي كيفي، هر كدام براي اثرات درماني مشابهي بكار ميروند. هزينه تأمين عشقه، استاندارد بودن آن و اعتبار و شهرت توليد كننده مي تواند به عنوان نقاط تصميم گيري در انتخاب گونه مورد استفاده محسوب گردد.

عشقه آمريکايی American Ginseng

آسياييها عشقه را شاه تمامي گياهان تلقي مي كنند. عشقه آمريكايي تا حد زيادي شبيه عشقه آسيايي است و از نظر شيميايي نيز اثرات مشابهي دارند. ريشه عشقه آمريكايي به رنگ برونز روشن و شبيه به بدن انسان است. كارشناسان گياهان دارويي از صدها سال پيش از اين شباهت استنتاج كردند كه اين گياه مي تواند تمامي امراض را درمان كند. اين گياه در بسياري از فرهنگها به عنوان داروي تمامي دردها مورد استفاده قرار گرفته است. كشت و پرورش آن كار آساني نيست. دشواري كشت و پرورش اين گياه آنرا در آغاز تكوين تاريخ آمريكا به يك محصول صادراتي خوب تبديل كرد. در سال 1715 هر پوند عشقه آمريكايي در كانتون چين به پنج دلار خريد و فروش مي شد. در سال 1773 حدود 55 تن عشقه آمريكايي به چيني ها فروخته شد. در سال 1824 ميزان صادرات آن به 380 تن رسيد. حتي در اين ميان "دانيل بوون" نيز وارد عرصه تجارت عشقه گرديد. طبق گفته دست اندركاران روشهاي درمان جايگزين، عشقه آمريكايي و آسيايي بهترين گياه دارويي در درمان فشارهاي روحي، خستگي، نقاهت و ديابت و عشقه منطقه سيبري در درمان فشارهاي روحي، خستگي، تصلب شرايين و اختلال عملكرد كليه هاست. سردرگمي درخصوص اينكه كدام گونه عشقه (آمريكايي، آسيايي يا سيبريايي) را مي توان جهت درمان فشار روحي، خستگي و نقاهت بكار برد، ناشي از اين موضوع است كه عناصر فعال موجود در يك عشقه بر عناصر موجود در گونه ديگر برتري دارد، ليكن هنوز اين برتري به وضوح نشان داده نشده است. مطالعات اوليه روسها نشان داده است كه اثرات مثبت عشقه سيبريايي افزون بر اثرات مشابه در عشقه آسيايي است. گزارش هاي تجربي نيز مؤيد اين مدعاي روسها گرديد. اما محققاني كه اعتبار اينگونه تحقيقات را مورد نقد و بررسي قرار داده اند، كيفيت فرآورده هاي تهيه شده از عشقه منطقه سيبري را زير سؤال برده اند. امروزه هر سه نوع عشقه را ژنهاي تطبيق شدني تلقي مي كنند بدين معنا كه هر سه داراي عوارض جانبي مشاهبي هستند و برغم تفاوتهاي كيفي هر تأمين عشقه، استاندارد بودن آن واعتبار و شهرت توليد كننده مي تواند به عنوان نكات مهم تصميم گيري در انتخاب گونه مورد استفاده محسوب شود.

معرفي گياه

عشقه آمريكايي داراي برگهايي است كه به صورت دايره اي دور ساقه مستقيم مي پيچند. گلهاي چتري سبز مايل به زرد رنگ اين گياه در مركز آن مي رويند و انگور قرمز توليد مي كنند. چين و چروكهاي موجود در گردن ريشه گوياي سن گياه است. اين مسأله حائز اهميت است چون عشقه تا زماني كه به سن چهار تا شش سالگي نرسيده باشد، آماده بهره برداري نيست. تركيبات گياه فرآورده هاي تهيه شده از عشقه از ريشه اين گياه و جوانه هاي نازك و بلند آن به نام موهاي ريشه تهيه مي شوند. عناصر اصلي شيميايي موجود در عشقه آمريكايي عبارت است از گلوكانهاي جينسنوسيد و پلي ساكاريد (كويين كوفولانهاي C.B.A). اشكال موجود عشقه سفيد رنگ (خشك و پوست كنده) به صورت تركيب آب، آب و الكل و يا عصاره مايع الكلي و همچنين به صورت انواع پودر و كپسول موجود است.

نحوه مصرف

عشقه ميزان توانايي، قوت و شادابي را تقويت مي كند. اين اثرات سبب مي شوند كه گياه مزبور همانند قهوه نوعي محرك تلقي شود اما محركها غالباً بر واكنش بخشهاي مهم بدن اثر مي گذارند در نتيجه زودرنجي، طپش قلب، اعتياد و نگراني در زمرة برخي از عوارض جانبي ناشي از مصرف يك داروي محرك است. از طرف ديگر عشقه بدون اينكه چنين عوارض منفي را بر جاي گذارد مؤثر واقع ميشود. اگر بتازگي بيمار شده باشيد پزشك معالج مصرف عشقه را تجويز خواهد كرد. اگر آدم پا به سن گذاشته اي هستيد، مصرف عشقه مي تواند فاصله زماني لازم براي رجعت از حالت بيماري يا جراحي را كوتاهتر كند. مصرف اين داروي گياهي سبب ميشود كه افكار خود را نيز متمركز كنيد. اگر دچار سرماخوردگيها يا گلودردهاي زياد ميشويد، مي توانيد براي درمان برخي از اين حالات به مصرف عشقه متوسل شويد. اين گياه دارويي در رفع مشكل فقدان تمركز نيز شما را كمك مي كند. كشتي گيران براي افزايش ميزان مقاومت بدن و توان از عشقه استفاده مي كنند. در هر يك از اين شرايط عشقه به مثابه نوعي ژن تطبيق شدني عمل مي كند اعم از ويروس، باكتري، عاطفي يا فيزيكي مبارزه كند. اثرات فشار روحي ممكن است به اندازه انواع سردردها يا سرماخوردگيها چندان جدي نباشد، ليكن مي تواند در پاره اي مواقع نظير پيري زودرس و سريع، زوال حافظه، بيماري قلبي، سرطان و ورم مفاصل ا حدت و شدت بيشتري برخوردار باشد. به هنگام مصرف عشقه آمريكايي در پي يافتن فرآورده هاي استاندارد آن باشيد. دسترسي به فرآورده استاندارد تنها راه حصول اطمينان از كيفيت فرآورده گياهي است. براي اين منظور عشقه سفيد آمريكايي را كه به طور استاندارد حاوي 0/03 درصد جنسنوسيد است و با علامت Rg1 مشخص شده است، مصرف كنيد. ميزان تجويزي عبارت است از 1 تا 2 گرم ريشه تازه، 0/6 تا 2 گرم ريشه خشك شده يا 200 تا 600 ميلي گرم عصاره مايع روزانه. اگر سالم هستيد و عشقه را به منظور افزايش بازدهي فيزيكي يا فكري خود، پيشگيري از مرض يا بهبود مقاومت بدن در قبال فشار روحي مصرف مي كنيد، مثلاً روزانه به مدت 15 تا 20 روز 1 تا 2 گرم ريشه تازه، 0/6 تا 2 گرم ريشه خشك، يا 200 تا 600 ميلي گرم عصاره مايع را مصرف كنيد. سپس به مدت دو هفته مصرف آنرا به حالت تعليق درآوريد. براي تقويت روند بهبود پس از بيماري، افراد مسن بايد روزانه دو بار 0/5 گرم عشقه به مدت سه ماه مصرف كنند و سپس روند مصرف آنرا متوقف كنند يا اينكه روزانه دو بار 0/5 گرم عشقه به مدت يك ماه مصرف كنند و سپس دو ماه وقفه ايجاد شود. پس از آن در صورت تمايل اين روند مصرف از سر گرفته شود.

نكات احتياطي

انجمن فرآودره هاي گياهان دارويي آمريكا عشقه آمريكايي را به عنوان يك گياه درجه 2 ارزيابي كرده است كه اين رده بندي به معناي اعمال محدوديتهاي خاصي است. در اين مورد، فشارخون بالا محدوديت خاصي است كه افراد مبتلا به اين عارضه نبايد از فرآورده هاي عشقه مصرف كنند. افراد مبتلا به بيماري قلبي، ديابت و فشارخون پايين نيز بايد در مصرف اين گياه احتياط كنند. از مصرف عشقه در صورت ابتلا به هر نوع بيماري جدي اجتناب ورزيد. اگر باردار هستيد از مصرف عشقه بپرهيزيد چرا كه ايمني آن در طول دورة بارداري هنوز اثبات و قطعي نشده است.

تداخل هاي احتمالي

عشقه مي تواند اثرات كافئين يا ساير محركها را افزايش دهد، سبب شود كه احساس نگراني يا عصبيت نماييد يا باعث تعريق، كم خوني يا طپش نامنظم قلب گردد. عشقه مي تواند اثرات سولفات فنلزين (نارديل) يا ساير داروهاي ضد رواني (آنتي سايكوتيك) يا داروهاي فشارخون يا ديابت را افزايش دهد. اين داروي گياهي با استروئيد تداخل پيدا مي كند اگر از اين داروها مصرف مي كنيد هرگز بدون مشورت با پزشك معالج خود به سراغ آن نرويد 

كليات گياه شناسي

زعفران گياهي است پايا با ارتفاع تقريبا 30 سانتيمتر كه داراي برگهاي دراز و سبز مانند تره است . ساقه زير زميني آن از دو پياز تشكيل يم شود . اين پيازها سخت و مدور و گوشتدار و پوشدهاز غشاء هاي نازك قهو هاي رنگ مي باشد . گلهاي زعفران ارغواني ، منظم و شامل لوله اي دراز است كه به سه گلبرگ و كاسبرگ منتهي مي شود .

زعفران خيلي مرغوب قسمت كلاله گل يعني قسمت انتهايي خامه است و ميله خامه ، زعفران درجه دو و نامرغوب را تشكيل مي دهد .

برداشت زعفران بدين ترتيب است كه قسمت كلاله  هر گل را بر ميدارند  و بين كاغذ قرار مي دهند تا خشك شود و سپس بستهب ندي مي كنند . استندارد زعفران كه در فرانسه صورت گرفته است اعلام يم درد كه بايد 50 عدد از الياف زعفران بيشتر از0/277 گرم وزن داشته باشد و در صد رطوبت آن 13 درصد باشد . همچنين هر ميلي گرم آن بايد بتواند 700 سانتيمتر مكعب آب را بطور محسوس رنگي كند .
تركيبات شيميايي:

زعفران داراي مواد چرب ، املا معدني ف موسيلاژو اسانس هاي فراوان مي باشد .رنگ زعفران مربوط به ماده اي بنام كروسين است كه در آن وجود دارد پياز زعفران سمي است و مصرف يبش از حد آن براي حيوانات كشنده است .
خواص داروئي:

زعفران از نظر طبقديم ايران گرم و خشك است . مهمترين خاصيت زعفران كه از قديم الايام از آن استفاده يم شده است درمان افسردگي مي باشد . اين خاصيت مهم حتي در شعر شاعران ينز انعكاس يافته است . شاهد آن شعر خاقاني است كه مي گويد :

گر كسي را  زعفران شايد فزايد گو فزاي

                                        چون تو با غم خو گرفتي زعفران كس مخور

زعفران داراي بويي  قوي و طعم تلخ مي باشد :

1)خوردن چاي زعفران باعث هضم غذا مي شود

2)اثر مسكن درد درد

3) قاعده آور است .

4)باعث تحريك اعصاب مي شود

5)زعفران خون سازاست و گردش خون را آسان مي سازد

6)مصرف زعفران خونريزيهاي بعد از زايمان را از بين مي برد .

7)قواي جنسي را تقويت مي كند

8)كبد را تصفيه وقوي مي سازد

9)سرفه را رفع و اثر مفيد روي درمان برونشيت درد

10)كليه و مثانه را پاك مي كند

11)آرام بخش و خواب آرو است

 12)زعفران ضد تشنج است

13)گاز معده را برطرف مي كند

14)ادرار آور است

15)و اگر بالاخره مي خواهيد هميشه شاد و خندان باشيد زعفران بخوريد

16)فرمول قديمي زعفران براي تنظيم عادت ماهيانه خانم ها و بازكردن قاعدگي سال هاست كه بكار مي رود و اثر بسيار مفيدي درد

تارتارات آهن و پتاسيم                  0/5 گرم

گرد زعفران                                 0/5 گرم

پودر درچين                                2 گرم

از اين مخلوط چهار بار در روز استفاده كنيد .
طرز استفاده:

از زعفران مي توان به شكل هاي مختلف استفاده كرد

دم كرده زعفران يا چاي زعفران

2گرم زعفران را در يك ليتر آب جوش ريخته و بمدت نيمساعت روي آتش بسيارملايم بگذاريد تا دم بكشد .

تنطور زعفران

يك گرم زعفران را سائيده و با 10 گرم الكل سفيد 80 درجه مخلوط كزده و در شيشه ريخته و در آنرا ببنديد . اين شيشه رادر جاي تاريكي گذاشته و هر روزه آنرا تكان دهيد پس از دو هفته آنرا صاف كرده و از آن استفاده كنيد .

گرد زعفران

زعفران را در فر با حرارت 25 درجه سانتيگرد خشك كرده و سپس آسياب كنيد و از الك خيلي ريز در كنيد تا گرد نرمي بدست آيد .
مضرات :

چون زعفران بر روي سيستم توليد مثل اثر درد بنابراين زنان حامله بايد از خوردن آن احتراز كنند زيرا ممكن است باعث سقط جنين مي شود . خوردن زياد زعفران براي كليه ها مضر است . اشتها را كم مي كند و ايجاد سردرد مي كند و باعث اختلال حواس مي شود .

زعفران را بايد در شيشه هاي دربسته و دور از نور نگهدري كرد زيرا عطر و رنگ خود را در اثر نور از دست مي دهد .

خواص دارویی شاتره

(Fumaria officinalis)

شاتره یا شاهتره با نام عمومی Common fumitory, Earth smoke گیاهی است علفی به ارتفاع تا 80 سانتی متر که در مزارع، باغ ها و زمین های کشاورزی به حالت خودرو می روید.

شاخه های ظریف فراوان و برگ هایی با تقسیمات بسیار زیاد، باریک و کوچک دارد. گل های شاتره کوچک به رنگ سفید یا سفید مایل به گلی است که به صورت مجتمع و گل آذین خوشه قرار گرفته اند. میوه ها کوچک و کروی هستند. قسمت مورد استفاده ی شاتره تمام قسمت های هوایی آن می باشد.
گونه ی Officinalis این گیاه در ایران رویش ندارد و آن چه به نام شاتره در بازار ایران وجود دارد، مربوط به دو گونه ی Parvifelora fumaria و Fumaria villantii است.
تاریخچه

شاتره از زمان عهد عتیق شناخته شده و در کتاب های "خواص گیاهان" مربوط به قرون وسطی توصیف شده است. این گیاه در طب سنتی، برای درمان اگزما و بیماری های دیگر پوستی به کار می رفته است، هم چنین به عنوان ملین و مدر مصرف می شده است. در دهه ی گذشته، این گیاه دوباره مورد توجه قرار گرفت، زیرا بنا به گزارشاتی، به احتمال زیاد عصاره ی آن در بهبودی بیماری های قلبی- عروقی و دستگاه کبدی- صفراوی موثر است.
منبع جغرافیایی

این گیاه بومی اروپا و آسیاست. در کنار جاده ها به عنوان علف هرز مزارع می روید و بیشتر توسط کشورهای شرقی اروپا صادر می گردد.
ترکیبات مهم

قسمت هوایی گیاه حاوی حدود یک درصد آلکالوئید است. بیش از 30 عدد آن ها تعیین فرمول شده اند. اکثر این الکالوئیدها از مشتقات بنزیل ایزوکنیولین هستند.

مهم ترین این آلکالوئیدها شامل فومارین(پروتوپین)، فوماری لین و سیناکتین هستند. از دیگر ترکیبات شاتره می توان فلاوونوئیدها، اسیدهای گیاهی به ویژه اسید فوماریک و موسیلاژ را نام برد.
اثرات مهم

این اثرات عبارت اند از:

* صفراآور: آلکالوئید پروتوپین موجود در شاتره می تواند در مواردی باعث کاهش صفرا گردد و به اصطلاح دارای اثر Amphicholeretic است.

* همچنین در مشکلات قلبی-عروقی مصرف می شود.

* در طب عوام از شاتره به عنوان ادرار آور، مسهل و جهت رفع مشکلات پوستی از جمله اگزما استفاده می شود. اثر اخیر را مربوط به وجود اسید فوماریک در آن می دانند.

اسید فوماریک امروزه به طریقه ی سنتزی تهیه و در بعضی از فرمولاسیون های پوستی نظیر داروهای پسوریازیس مصرف می شود.


فرآورده های گیاهی:

در ایران از این گیاه، فراورده های صنعتی وجود ندارد. در بعضی کشورها محصولاتی به شکل قطره از عصاره ی گیاه به صورت منفرد و یا مخلوط با گیاهان دیگر تهیه و به بازار عرضه شده است.

تهیه ی چای:

به 2 تا 4 گرم خشک شده ی گیاه(مخلوط برگ، گل و ساقه) یک لیوان آب جوش افزوده و 15 دقیقه می گذاریم بماند. سپس آن را صاف نموده و به صورت گرم قبل از غذا میل می کنیم.

می توان روزانه تا سه نوبت (صبح، ظهر و شب) این مقدار را تکرار کرد. جمعا می توان 6 تا 12 گرم گیاه خشک شده را که سه لیوان محصول صاف شده ایجاد می کند، در طول روز مصرف کرد.
عوارض جانبی:

مصرف مقدار عادی و دارویی شاتره دارای عوارض جانبی نیست. ولی مصرف مقادیر بسیار زیاد به دلیل وجود آلکالوئیدهای ذکر شده ممکن است باعث لرز، تشنج و مرگ گردد.
مصرف در بارداری و شیردهی

تا کنون این موضوع مطالعه نشده است. بنابراین بهتر است در این دوران مصرف نشود.
مهم ترین اثرات گزارش شده شاتره:

آنتی کلی نرژیک، آنتی هیستامین، ضد ورم، ضد آریتمی، ضد عفونی کننده، ضد اسپاسم،  کاهش تپش قلب، معرق، مسهل، ادرارآور، تهوع آور، بالا برنده ی فشار خون ، پایین آورنده ی پرفشاری خون، آرام بخش، سمی، مقوی معده، بی حس کننده، صفراآور و کاهش دهنده ی صفرا.
نکات قابل توجه:

1- نمونه ی گیاه خشک در بازار دارویی به طور طبیعی به صورت خرد شده و قطعات کوچک است و احتیاج به خرد یا پودر کردن ندارد و می توان مستقیما آب جوش روی آن ریخت.

2- توصیه می شود دم کرده ی شاتره را گرم مصرف کنید. چون ممکن است با سرد شدن، مواد موثر آن رسوب کنند.

3- در بسیاری از موارد دیده شده است که جهت کسب اثرات مذکور شاتره، از عرق شاتره ی موجود در بازار استفاده می کند.ولی عرق شاتره دارای مقدار بسیاری ناچیزی از اسانس است و مواد موثر اصلی در آن وجود ندارد. بنابراین عرق شاتره دارای خواص اصلی شاتره نیست.

4- برای مشکلات کبدی، صفراوی و پوستی باید از دم کرده ی آن استفاده کرد و در این موارد عرق شاتره بی تاثیر است.



دکتر محمد حسین صالحی سورمقی- دکترای تخصص فارماکوگنوزی

استاد دانشکده داروسازی دانشگاه تهران

خواص دارویی حنا
به فارسی حنا و در كتب سنتی و به عربی حنا، الهناء رقون و رقان گویند و گل آن را فاغیه می نامند.
حنا درختچه ای است به بلندی 6ـ 5 متر كه شاخه های آن متقابل، استوانه ای و اغلب پوشیده از تارهای خار مانند است. برگهای آن كامل، بیضی، نوك تیز، متقابل به طول 3ـ 2 سانتی متر، گلهای آن سفید رنگ معطر و گروهی.
این درخچه گرمسیری در مراكش، مصر، تونس، الجزیره و در آسیا در هند، ایران و اغلب مناطق دیگر آسیا می روید و كاشته می شود.
در ایران در كرمان و بلوچستان بومی شده و كاشته می شود.
درختچه حنا باید آبیاری شود و از طریق قلمه و ریشه جوش و كاشت در اوایل بهار تكثیر می شود.
تكثیر آن از طریق كاشت بذر آن نیز انجام می شود. برداشت برگهای آن كه محصول مستعمل آن است در هر سال 3 ـ 2 مرتبه در طول مدت از اواسط تابستان تا اواسط پاییز انجام می گیرد. برگهای حنا خشك شده و به صورت گرد درآمده و به بازار عرضه می شود.
در برگهای حنا گلوكوزید و ماده رنگی و هنوتانیك اسید وجود دارد. ماده رنگی آن به نام لاوسون مشابه با 2 ـ هایدروكسی، آلفا، نافتوكینون است.
طبق بررسی های دیگری گزارش شده كه در برگهای آن یك ماده اوكسی، نافتوكنیون به نام لاوسن وجود دارد. این ماده دارای خاصیت آنتی بیوتیك می باشد. گلهای آن معروف است كه خواب آور عمیق است.
اسانس روغنی كه از گلهای آن گرفته می شود دارای آلفا، یونون و بتا. یونون است كه بتا. یونون جزء اعظم آن را تشكیل می دهد.
خواص حنا:
در هند و چین از برگهای آن برای معالجه جذام، یرقان، شوره سر استفاده می شود.دم كرده برگهای حنا را مانند چای به زنها در موقع وضع حمل می دهند. جوشانده ریشه آن مدر است و برای نرم كردن سینه و برونشیت نافع است.
در شبه جزیره مالایا از له كرده برگهای تازه آن به صورت ضماد در موارد سوزش پا كه منشأ بیماری بری بری و كمبود ویتامین B باشد و همچنین برای معالجه ناراحتی های پوستی استفاده می كنند و به علاوه برای جوش و كورك و زخمهای ختنه و رماتیسم و بزرگ شدن معده به كار می رود.
از جوشانده برگهای حنا به صورت غرغره برای رفع پیله دندان استفاده می شود. در مصرف داخلی برای كاهش درد معده بعد از زایمان و همچنین برای رفع خشونت صدا تجویز می شود.
(توجه: مصرف داخلی گیاه علف دندان چون خراش دهنده و خطرناك است از نظر میزان و مورد مصرف و ضرورت مصرف و مراقبت در عوارض احتمالی باید حتماً نظیر هر داروی غیر مجاز مصرف داخلی با توصیه و زیر نظر پزشك باشد.)
ریشه قابض حنا را خشك كرده، خرد كرده و نرم كوبیده و برای معالجه جوش و كورك سر بچه ها به سر آنها می مالند. ضمناً برای معالجه ناراحتی های چشم نیز به كار می رود.
در اندونزی از خمیر برگهای له شده آن برای معالجه عفونت چركی نرمه بند دور انگشت دست و سایر بیماری های ناخن و همچنین برای رفع هرپس استفاده می شود. و از میوه های خیلی نارس آن مرهمی درست می كنند كه برای رفع خارش مفید است.
در فیلیپین روغن و مرهمی كه از برگهای حنا درست می كنند برای نرم كردن زخمها و التیام زخم و ضرب خوردگی و رفع خون مردگی به كار می رود. برگ آن را دم كرده مانند چای می خورند، از اضافه وزن جلوگیری می كند و پمادی كه از میوه های جوان آن درست می كنند برای رفع خارش روی پوست می مالند كه خیلی مفید است.
حنا از نظر طبیعت طبق رأی حكمای طب سنتی ایران مركب القوی مایل به سردی و خشك است. عده ای آن را گرم و خشك نیز گفته اند.
از نظر خواص معتقدند كه برای بیماری های سر و چشم و دهان مفید است. ضماد برگ آن با برگ گردو(نصف و نصف) برای سردرد نافع است و اگر با سركه بر پیشانی مالیده شود رفع سردرد می كند.
مالیدن برگهای له شده آن با روغن زیتون برای رشد موی سر نافع است، خصوصاً اگر با آب گشنیز مخلوط شده باشد.
غرغره آن با آب دم كرده برگ آن برای زخمهای دهان مفید است. خوردن دو گرم آن و یا خوردن آب خیس كرده 50 گرم آن برای یرقان، طحال، سنگ كلیه، مثانه و سختی ادرار نافع است. برای رویانیدن ناخن اصلی به جای ناخن كج اثر خوب دارد.
اگر آن را در آب خیس كرده و آب خیس كرده آن را با شكر بخورند، برای آغاز جذام مفید است و اگر این رژیم یك ماه ادامه یابد جذام تازه شروع شده، به كلی مرتفع می شود. شست و شوی پوست با آب دم كرده آن برای سوختگی آتش مفید است و مالیدن آن برای ورمهای گرم كه زردآب از آن خارج می شود نافع است و با روغن گل برای رفع جرب مجرب است.
اگر از برگ خشك كوبیده آن با پیه ضماد درست كنند، برای التیام زخم گوشه ناخن مفید است.
اگر 5 گرم از گل آن را با 100 گرم آب و عسل مخلوط كرده و بخورند برای رفع انواع سردرد و خشك كردن رطوبت مفید است.
روغن گل حنا كه آن را «دهن الفاعیه» نامند و مانند گل سرخ تهیه می كنند گرم و محلل مقوی مو برای روشنی و درخشانی رنگ چهره نافع است.
حنا مضر حلق و ریه است، از این نظر باید با كتیرا خورده شود. مقدار خوراك آن تا 5 گرم است و اگر از آن بیشترخورده شود خطرناك و اسراف موجب هلاكت می شود.[1]
در مدارك طبی دیگر اطبای معروف ایران مقدار خوراك از ساییده برگ آن را 5/2 گرم و خیس كرده در آب تا 35 گرم برگ هم می توان مصرف نمود و به تدریج آن را خورد. به طوری كه هر بار كمتر از 5/2 گرم از برگ آن مصرف داخلی شود.
حنا برای رفع عرق بدبوی پا بسیار موثر است.
از ساییده برگ آن كه در بازار حنا گفته می شود برای رنگ كردن مو استفاده می شود و جزء قابل ملاحظه ای از مواد رنگ كردن مو تجارتی می باشد.
توضیح: از برگهای خشك شده گیاه نیل كه به صورت گرد درآمده باشد، مخلوط با برگ حنا گردی به نام رنگ و حنا درست می كنند كه برای رنگ كزدن مو به كار می رود.حنا2. نحوه استفاده : با آب خمیر کرده بر سر و پوست بدن میگذارند و بعد از مدتی میشویند
خواص : برای لکه های سفید پوست و بهق ( لک و پیسی ) همانطور که خواهد آمد همراه با نوره مفید است، خضاب با حنا چشم را پر نور میکند مو را می رویاند بو را خوش مینماید و زوجه را آرام مینماید و قوه باه ( نردیکی ) را زیاد میکند.
منبع : کتب شیعه و اسلامی

شيرين بيان Licorice


شيرين بيان از ديرباز براي درمان انواع سرفه ها و نيز به عنوان يك داروي مسكن در پوست مورد استفاده بوده است. مردم از آن براي درمان اسپاسم و تورم، برونشيت، روماتيسم و روم مفاصل نيز سود مي جويند. مي توانيد از آن به عنوان ملين نيز استفاده كنيد. بسياري از پزشكان فرآورده هاي تهيه شده از ريشة اين گياه را براي درمان زخم گوارشي و التهاب معده مزمن تجويز مي كنند (گاستريت مزمن). برخي ديگر ريشه اين گياه را براي نارسايي اوليه فوق كليه تجويز مي كنند.

معرفي گياه

شيرين بيان اسپانيايي (Glycyrrhiza glabra) به صورت خودرو در برخي از نقاط اروپا و آسيا مي رويد. شيرين بيان نوعي گياه بادوام است كه طول آن به 3 تا 7 پا مي رسد و سيستم ريشه اي پرشاخ و برگي دارد. ريشه هاي آن مشتمل بر بخشهاي مستقيم چوب چين و چروك دار و اليافي بلند و سيلندري شكل است و به طور افقي در زيرزمين رشد مي كند. ريشه هاي اين گياه در بيرون از زمين به رنگ قهوه اي و در زير خاك به رنگ زرد است. "گلي سيريزين" (Glycyrrhizin) به عنوان ماده اي فعال در ريشه شيرين بيان پنجاه برابر از شكر شيرينتر است. اين ماده حاوي تركيبي به نام "اسيد گلي سيريزيك" مخلوط با نمكهاي پتاسيم و كلسيم است. گلي سيريزين و اسيد گلي سيريزيك براي درمان زخم هاي گوارشي مفيد است. شيرين بيان هميشه بايد با احتياط مصرف گردد چون مادة گلي سيريزين و اسيد گلي سيريزيك موجود در آن مي توانند به غدد فوق كليه آسيب رسانند.

تركيبات گياه

فرآورده هاي حاصله از شيرين بيان از ريشه ها و ساقه هاي زيرزميني گياه فراهم مي آيند. گلي سيريزين و اسيد گلي سيريزيك مهمترين مواد موجود در اين گياه هستند. ريشه هاي اين گياه حاوي كومارين، فلاون، روغنهاي فرار و استرول گياهي نيز هست. اشكال موجود فرآورده هاي شيرين بيان از ريشه پوست كنده يا پوست دار خشك آن تهيه ميشوند. شكل پودري ريشه و همچنين محصولات ريشه اي كه به شكل خوبي برش داده شده اند، عصاره هاي خشك و عصاره هاي مايع اين گياه نيز يافت مي شوند. برخي از عصاره هاي ريشه اين گياه فاقد عناصر زيانباري است. به اينگونه عصاره هاي گياهي، شيرين بيان عاري از گلي سيريزين (DGL) گفته ميشود و به غدد فوق كليه آسيب نمي رساند. اگر از انواع زخم هاي معهده اي يا دوازدهه گانه رنج مي بريد، مي توانيد شيرين بيان عاري از گلي سيريزين مصرف كنيد.

نحوه مصرف: 

عصاره هاي ريشة شيرين بيان عفونتهاي استاف و استرپ را از بين مي برد و در قبال ويروسهايي نظير HIV، هپاتيت A و هرپس ها مقاومت مي كند. ريشه اين گياه خمير عامل عفونتهاي كانديدا را از بين مي برد. تحقيقات علمي نشان مي دهد كه شيرين بيان عاري از گلي سيريزين تورم را كاهش مي دهد و به اندازة برخي از داروهاي تجويزي براي درمان زخم هاي گاستريت مؤثر است. شيرين بيان را به طريق زير مي توانيد مصرف كنيد:

* ريشه خشك: 1 تا 5 گرم جوشانيده يا دم كرده روزي سه بار.

* تنتور شيرين بيان: 2 تا 5 ميلي ليتر روزي سه بار.

* عصاره شيرين بيان عاري از گلي سيريزين: 0/4 تا 1/6 گرم براي درمان زخم گواري، روزانه سه بار.

* عصاره شيرين بيان 1:4، در قالب قرص جويدني با محتواي 300 تا 400 ميلي گرم به مدت 20 دقيقه قبل از صرف غذا براي درمان زخم گوارشي.

نكات احتياطي

در صورت مصرف بالاي فرآورده هاي تهيه شده از شيرين بيان يا در صورت جويدن تنباكوي داراي عطر شيرين بيان يا در صورت مصرف ساير فرآورده هاي حاصل از شيرين بيان كمال احتياط را از خود نشان دهيد. در چنين حالاتي خطر مسموميت شيرين بياني ممكن است. اگر روزانه بيشتر از 20 گرم شيرين بيان مصرف مي كنيد، بروز واكنش به دور از انتظار نيست. مصرف زيادي گلي سيريزين سبب بروز حالتي به نام "سودوآلدسترونيسم" مي گردد كه سبب ميشود تا نسبت به هورمون موجود در قشر فوق كليه آشكارا حساس باشيد. اين حالت موجب سردرد خستگي ميشود. همچنين سبب ميشود كه آب بدن نگهداشته شود. مصرف ميزان بالاي گلي سيريزين مي تواند به بروز حالات خطرناكي نظير فشارخون بالا و حتي سكته قلبي منجر گردد. اين علايم در صورت مصرف روزانه بيش از 100 گرم گلي كريزين ظرف يك هفته بروز مي كند. انسان معمولاً در اثر مصرف زياده از حد شيرين بيان يا گلي سيريزين نمي ميرد اما اگر مصرف شيرين بيان در حد متوسط هم باشد، بروز عوارض جانبي دور از انتظار نيست. گزارش شده است كه برخي از افراد در اثر مصرف آن با درد عضله روبرو شده و عده اي ديگر با كرخ شدن دست و پا مواجه شده اند. افزايش بيش از حد شيرين بيان سبب افزايش وزن نيز ميشود. اگر ميزان مصرفي را در حد توصيه شده رعايت كنيد مي توان از اين مشكلات اجتناب كرد. اگر با هرگونه مشكلات يا نگرانيهاي درماني مواجه شديد، موضوع را با پزشك معالج خود در ميان بگذاريد. در صورت بالا بودن فشار خون يا ناراحتي كليه، قلب يا كبد از مصرف شيرين بيان بپرهيزيد. اگر باردار هستيد از فرآورده هاي اين گياه استفاده نكنيد. اگر شير مي دهيد، باز هم از مصرف شيرين بيان بپرهيزيد. صرفنظر از نحوة سلامتي، از مصرف بيش از چهار تا شش هفته شيرين بيان دوري جويند.

تداخل هاي احتمالي

اگر مدرهاي تيازيد مصرف مي كنيد، فرآورده هاي شيرين بيان مصرف نكنيد چون مصرف آنها مي تواند با مصرف شيرين بيان تداخل ايجاد كند و در نتيجه سبب ميشود تا پتاسيم زيادي را از دست بدهيد
 

گل گاوزبان

گیاه گل گاوزبان به عنوان یکی از غنی‌ترین منابع اسیدهای چرب اصلی بشمار می‌رود بطوریکه از آن به عنوان غنی‌ترین منبع شناخته‌شده برای (Gamma Linoenic Acid (GLA در نزد بشر معرفی شده‌است. گل گاوزبان یک گیاه علفی یک ساله‌است که از اردیبهشت تا شهریور گل می‌دهد.


نحوه استفاده 

به صورت دم کرده مصرف می‌شود و برخی مقداری فندق هم با آن مصرف می‌کنند.
گیاه‌شناسی: 

گاوزبان گیاهی است علفی و یکساله که ارتفاع ساقه آن تا ۶۰ سانتیمتر می‌رسد ساقه آن شیاردار و خاردار می‌باشد. برگ‌های این گیاه ساده و پوشیده از تارهای خشن است. گلهای آن به رنگ آبی، سفید و بنفش می‌باشد.
گاوزبان احتمالا از شمال آفریقا به نواحی دیگر راه یافته و امروزه در منطقه مدیترانه، نواحی شمال آفریقا و قسمت‌هایی از خاورمیانه می‌روید. گل، برگ و سرشاخه‌های گلدار آن به مصرف دارویی می‌رسد.

گاوزبان گیاهی مقاوم به شوری است که قادر به جذب یون‌های سدیم، کلر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم از خاک می‌باشد و می‌توان از این گیاه برای خارج ساختن این یون‌ها از خاک و اصلاح خاک‌های شور و قلیا استفاده کرد.[۲]
خواص داروئی [ویرایش]

گاوزبان از نظر طب قدیم ایران سرد است.
۱)گل گاو زبان و برگ‌های تصفیه کننده خون است.
۲)آرام کننده اعصاب است.
۳)عرق آور است.
۴)ادرار آور است.
۵)کلیه‌ها را تقویت می‌کند.
۶)سرماخوردگی را برطرف می‌کند.
۷)برای از بین بردن سرفه از دم کرده گل گاو زبان استفاده کنید.
۸)در درمان برونشیت موثر است.
۹)بی اختیاری دفع ادرار را درمان می‌کند.
۱۰)التهاب و ورم کلیه را درمان می‌کند.
۱۱) در درمان بیماری سرخک و مخملک مفید است.
۱۲)ضماد برگ‌های گاو زبان برای رفع ورم موثر است.
۱۳)برگهای گاوز بان را بپزید و مانند اسفناج از آن استفاده کنید.
۱۴)برگهای تازه گل گاو زبان دارای مقدر زیادی ویتامین C می‌باشد و در بعضی از کشورها آنرا داخل سالاد می‌ریزند. 

خواص اسپند

گیاه شناسی و خواص اسپند : peganum harmala

اطلاعات گیاه شناسی اسپند : سبز روشن ، گیاهی شاداب ، شاخ و برگ بصورت گیاهان چندساله ، با سن افزایش سن گیاه حالت چوبی شده میگیرد، رشد افزایشی و 1 تا 2 پا بلند می شود . برگ ها 2 اینچ طول پیدا می کنند وتقسیم شونده هستند . گلهای آن سفید ، پنج کاسبرگ دارند ، دارای دو تا چهار کپسول به قطر حدود 3 / 8 اینچ . بومی بیابانهای جنوب آسیا و افریقا است. همچنین بصورت وحشی در برخی از مناطق تگزاسیافت می شود .این گیاه در بسیاری از مناطق جهان رشد می کند : آفریقا ، آسیا و شرق میانه ، هند ، ایران و جنوب امریکا ، مکزیک ،جنوب ایالات متحده و ...

کشت و اشاعه : اسپند براحتی در خاک خشک و شنی قابل کشت است . در مقابل خشکسالی تحمل بالایی دارد و رشد خود را حفظ می کند. دانه های زنده بسیار نادر یافت می شوند ولی در تماس با خاک و کمی رطوبت قدرت رشد و نمو را پیدا می کند . در آپارتمان گلدان یا محیط رشد باید ترکیبی از نیمی شن و ماسه و نیمی از خاک باشد . ماه آوریل و می بهترین زمان کاشت اسپند می باشد . نگه داری خاصی ندارد و باید در فصل سرد از سرمازدگی گیاه جلوگیری شود .


برداشت : کپسول های حاوی تخم براحتی قابل برداشت هستند . بهتراست پس از برداشت در زیر نور آفتاب خشک شوند . برداشت ریشه در فصل پاییز صورت می گیرد . ریشه و دانه این گیاه قدرت ضد میکروبی محیط و هوا را دارا می باشد .

گیاه اسپند دربردارنده مواد ضد میکروبی از نوع آلکالوئیدها می‌باشد، که این مواد در بخش‌های مختلف آن (دانه، کالوس و نهال) زیاد یافت می‌شود. از جمله آلکالوئیدهای مهم آن می‌توان به آلکالوئید هارمین، هارمالین، هارمالول و پگانین و آلکالوئیدهای کینازولین اشاره کرد.

"لئوناردو داوینچی و میکل آنژ هر دو ادعا کرد که ، قدرت ماوراء طبیعت این گیاه در افزایش خلاقیت آنها بسیار تاثیر گذار بوده است .

در گذشته از این گیاه جهت دفع و نابودی بیماری طاعون استفاده می شد . نوشته هایی از بومیان آمریکای جنوبی در خصوص اهمیت و ارزش این گیاه اسپند یافت شده است .

هر کیلو اسپند مرغوب - از نظر میزان مواد ضد میکروبی از نوع آلکالوئیدها در آن - در آمریکا به ارزش تقریبی۱۸۰ هزار تومان معامله می شود .



خواص دارویی و مزایای اسپند :

*
هارمالین در دانه اسپند در درمان تب بسیار مفید است. همچنین در مالاریا مزمن سودمند است اما در موارد نه چندان حاد موثر است. دانه ها بصورت جوشانده یا پودر شده استفاده می شوند .
*
هارمالین و سایر آلکالوئیدهای موجود در دانه اسپند در درمان آسم بصورا اورژانسی بسیار مفید می باشند .
*
دانه های اسپند به عنوان عامل تحریک ترشح شیر مادر و یا افزایش جریان شیر در مادران ، استفاده می شود .
*
عصاره گیاه اسپند در درمان التهاب حنجره و به عنوان دهانشویه مفید می باشد .
*
از دانه اسپند جهت دفع شپش سر ستفاده می شود و یک دافع قوی حشرات است .
*
در دفع کرم های روده بسیار مفید است .
*
تنظیم کننده دوره قاعدگی و در دروه های سخت و دشوار قاعدگی کاربرد درمانی دارد .
*
دود کردن دانه و کپسول به همراه ساقه و برگ آن در محیط اثر میکروب کشی دارد . {البته در حد نرمال نه زیاد} .

احتیاط در استفاده از اسپند:

در درمان دارویی باید طبق دستور و در دزهای پایین و محدود از اسپند استفاده شود . استفاده طولانی مدت و در دوز بالا می تواند حالت سمی پیدا کرده و سبب بروز اختلالات عصبی و افسردگی شود

هر عملی و حتی هر فکری از خود ارتعاش تولید می کند و ارتعاش دارای طول موج و فرکانس است و ارتعاشات نیز سطوح مختلفی دارند و این تفاوت سطح به خاطر تفاوت در طول موج و فرکانس انها می باشد

همه ی موجودات دارای ارتعاش هستند و انرژی های منفی و موجودات شر دارای سطحی از ارتعاش خاص خود می باشند و با دود کردن اسفند باعث خنثی شدن انرژی منفی و حتی دوری موجودات شر می شود به علت اینکه سطح ارتعاشی که از دود کردن اسپند پخش می شود خوشایند انان نیست و موجب اذیت انها می شود و انها ان مکان را ترک خواهند

ما انسان ها در سیستم انرژیکی خود مراکز انرژی به نام چاکرا داریم چاکرا از زبان سانسکریت به معنای چرخ می باشد و چاکرا ها انرژی حیاتی که در محیط هستند را گرفته و توسط رگ هایی انرژیکی نه خاکی ، به نام نادی به اندام ما می رسانند همانطور که قلب خون را توسط رگ ها به اندام می رساند منتها انرژی چی را هر کسی نمی تواند مشاهده کند و در سیستم انرژیکی تبدیل به حالتی از انرژی شده که توسط بدن قابل استفاده باشد و سپس انتقال می یابد

ما مراکز انرژی زیادی در بدن داریم اما هفت تای ان اصلی است و یکی از مهمترین انها چاکرای ششم محل دریافت حس ششم است که یکی از اخلال هایی که در ان مرکز ایجاد می شود همان ساطع شدن انرژی ناسالمی است که در بین عموم به چشم زخم معروف است و حسد میزان این انرژی منفی را مخرب تر می کند اما همیشه دلیل بر این نیست که تمامی این افراد دارای حسد می باشند بلکه گاهی به دلایلی چند اخلالی در عملکرد این سیستم ایجاد می شود

و یکی از راه هایی که این انرژی ناسالم یعنی همان چشم زخم را دفع می کند دود کردن اسپند می باشد

و راه های دیگری هم موجود است که در این موضوع جای گفتنش نیست ، فقط اشاره ای کوتاه بکنم که در هنگام وضو گرفتن ما مهمترین مراکز انرژیمان از نوع اصلی و فرعی را در چرخه ی وضو وارد می کنیم و مهمترین مرکز انرژی چاکرای ساهاسرارا یا همان چاکرای تاجی است که محلش همان جایی است که در هنگام وضو بر ان محل سرمان مسح می کشیم ، وضو انباشتهای انرژی ناسالم را پاکسازی میکند . 

خواص اسطو خودوس


نحوه استفاده : به شیوه های مختلف مصرف میشود از جمله به صورت دم کرده که در ذیل به آن اشاره خواهد شد :
خواص : اسطوخودوس ( لاواندر ) Lavander
نام علمی Lavandula
گیاه شناسی
اسطوخودوس در بیشتر نقاط دنیا بحالت خود می روید مخصوصا در جنوب فرانسه مناطق مدیترانه و در تورنتو به مقدر زیاد وجود دارد و بسته به شرایط محیط و خاك به انواع مختلفه ظاهر می شود .
اسطوخودوس گیاهی است چندین ساله به ارتفاع حدود نیم متر با برگهای متقابل ، باریك ، دراز سبز رنگ و پوشیده از كركهای سفید پنبه ای . گلهای آن برنگ بنفش و بصورت سنبله می باشد

قسمت مورد استفاده این گیاه ، گلها و سرشاخه های گلدار آن است . اسطوخودوس بوی بسیار مطبوعی درد . طعم آن تلخ است و بعلت بوی مطبوع آن در عطر سازی مصرف می شود .
اسانس اسطوخودوس كه از تقطیر گل و سرشاخه های گلدار این گیاه بدست می آید مایعی است زردرنگ یا زرد مایل به سبز كه دارای بوی مطبوعی است .
خواص داروئی:
اسطوخودوس از نظر طب قدیم ایران گرم و خشك است .
1)برای رفع خستگی و آرامش چند قطره روغن اسطوخودوس را در وان آب گرم ریخته و برای مدت یكربع ساعت در آن دراز بكشید .
2)گرفتگی ها را باز می كند .
3)مقوی معده است .
4)ادرار آور می باشد .
5)معرق است و تب را پائین می آورد .
6)صفرا بر بوده و كبد را بكار می اندازد و بیماری های كبدی را برطرف می كند .
7) ضد تشنج است .
8)برای تقویت عمومی بدن خوب است .
9)كرم های معده و روده را از بین می برد .
10)بیماری های سینه و سرفه را برطرف می كند .
11)در معالجه زكام موثر است .
12)از آن می توان بعنوان مسهل و تمیز كننده استفاده كرد.
13)برای رفع بیماریهای مجاری و ادرار مفید است .
14)برای برطرف كردن رعشه و سرگیجه حدود 5 گرم از پودر آنرا با عسل مخلوط كرده و هر شب بخورید .
15)برای رفع فراموشی و تقویت حافظه از دم كرده اسطوخودوس استفاده كنید .
16)برای رفع بیخوابی یك قطره از روغن اسطوخودوس را روی یك تكه پنبه بچكانید و آنرا داخل بالش خود قرار دهید خواب مطبوعی برای شما می آورد .
17)برای برطرف كردن غم و اندوه هر روز دم كرده اسطوخودوس بنوشید .
18)اگر دست و پای شما خواب می رود از این گیاه استفاده كنید .
19)برای پیشگیری از آب آوردن بدن دم كرده اسطوخودوس بنوشید .
20)زردی را برطرف می كند .
21)برای رفع حالت تهوع و سرگیجه مفید است .
22)سردرد و سردردهای یكطرفه را درمان می كند .
23)برای معالجه ضعف اعصاب مفید است .
24)طپش قلب را از بین می برد .
25) آسم را برطرف می كند .
26)برای رفع ترشحات زنانه می توانید از این گیاه استفاده كنید .
27)برای برطرف كرده سوء هاضمه یك قطره اسانس اسطوخودوس را در یك لیوان آب نیم گرم ریخته و یا یك فنجان از دم كرده آن را بنوشید .
28)اسطوخودوس درمان كنده رماتیسم ، آرتروز و نقرس است . برای این منظور كمپرس آنرا بر روی عضو مورد نظر بگذارید و یا اینكه 2 قطره روغن آنرا با یك قاشق روغن بادام و یا روغن زیتون مخلوط كرده و عضو دردناك را با آن ماساژ دهید .
29)زخم های كهنه را با مالیدن اسانس اسطوخودوس كه در الكل حل كرده اید برطرف كنید .
30)برای درمان بیماریهای ریوی 2 تا 3 قطره روغن اسطوخودوس را با یك قاشق غذا خوری روغن بادام و یا روغن زیتون مخلوط كرده و سینه و پشت بیمار را ماساژ دهید .
31) مالیدن پماد اسطوخودوس زخم ها را ضد عفونی كرده و التیام می بخشد .
32)برای برطرف كردن بوهای نامتناسب در منزل چند قطره روغن اسطوخودوس را در آب ریخته و بگذارید به آرامی بجوشد عطر مطبوعی را در هوا پخش می كند .
33)برای رفع بیخوابی یك قاشق چایخوری پودر اسطوخودوس را با یك قاشق چایخوری پودر سنبل الطیب مخلوط كرده و در یك لیوان آبجوش ریخته و بمدت 10 دقیقه دم كنید . این دم كرده را یكساعت قبل از رفتن برختخواب میل كنید تا بیخوابی شما برطرف شود .  

خواص درمانی پائودارکو


پائودارکو
کارشناسان گیاهان طبی برزیلی از گیاه پائودارکو برای درمان و معالجه انواع اولسر، دیابت، روماتیسم، سرطان و کچلی استفاده می کنند. چای این گیاه ماده معروفی برای درمان عفونتها، التهاب قارچی کاندیدا و سایر انواع عفونتها است.

برخی از درمانگران ادعا می کنند که چای تهیه شده از این گیاه در درمان سرطان هم مؤثر واقع میشود. پائودارکو به عنوان فرآورده درمانی، آنچنان در ایالات متحده معروف شده است ه نسل درخت آن در آستانه خطر انقراض قرار دارد.

معرفی گیاه پائودارکو نوعی چای گیاهی تهیه شده از پوسته داخلی درختان همیشه سبز تاببوا (tabebuia) است. اینگونه درختان در مناطق گرم آمریکای مرکزی و جنوبی می رویند. بخش اعظم پائودارکو از درختی در جنگلهای بارانی آمازون به نام (درخت تاببوا آولاندا) تهیه میشود.

درخت مزبورنوعی گیاه همیشه سبز دارای برگهای پهن است که طول آن به ۱۲۵ پا می رسد. چون این درخت چنان محکم است که به آسانی از بین نمی رود.

ترکیبات گیاه

فرآورده های تهیه شده از پائودارکو از پوسته داخلی درختان تابیوا تهیه میشوند. پوسته درختان مزبور حاوی عناصر شیمیایی مهمی به نام “نافتوکوئینون” است. برخی از این عناصر در رفع عفونت و کاهش تورم مفید هستند. اما چون بخش اعظم فرآورده های تهیه شده از پائودارکو استاندارد شده نیست، معلوم نیست آیا فرآورده های مذکور حاوی مقدار معتنابهی مواد فعال مهم هستند یا نه.

برخی از انواع چای گیاهی که بر چسب پائودارکو خورده اند واقعاً از درخت تابیوا تهی نشده اند. همیشه به خاطر حصول اطمینان از اصالت پائودارکو برچسب و عنوان آنرا بخوانید اطمینان حاصل کنید که چای مورد نظر حاوی عنصر و ترکیب بابیوا آولاندا هست.

اشکال موجود

پائودارکو به صورت چای پوته خشک، عصاره الکلی، عصاره غیر الکلی (معمولاً گلیسیرین) عرضه میشود. بخش اعظم تحقیقات شیمیایی به عمل آمده درباره پائودارکو معطوف به چوب آن و نه پوسته آن بوده است.

چوب اصلی تاببو آولاندوا حاوی نفتوکوئینون است. اما تعیین مقدار موجود این ماده در فرآورده های پائودارکو آسان نیست چون اینگونه فرآورده ها استاندارد نیستند. بنابراین بهتر است آن دسته از انواع تجاری این گونه فرآورده ها خریداری شود که از نظر کیفیت شهرت خوبی دارند .

نحوه مصرف

به نظر می رسد پائودارکو برای درمان عفونتهای مخمری مناسب است. این داروی گیاهی در درمان کاندیدیازیس مهبلی و کاندیدیازیس دهانی نیز مؤثر و مفید است. پائودارکو همچنین دارای پاره ای خواص آنتی بیوتیکی و ضد قارچی است و گاهی اوقات سبب کاهش تورم و التهاب مفصل میشود.

دانشمندان پی برده اند که لاپاچول به عنوان عنصر فعال موجود در پائودارکو می تواند جلو عفونتهای قارچی را بگرد و انگلهای روده ای را این بین ببرد. پائودارکو می تواند باکتریها و ویروسهای امل عفونت نظیر “هرپس سیمپلکس”، آنفولانزا و سرخک رانابود سازد.

می توانید این گیاه را به عنوان نوعی مکمی گیاهی در صورت ابتلا به هر کدام از عوارض فوق مصرف کنید. اما اگر بیماری جدی دارید، اعم از عفونت یا سرطان، قبل از هر چیز، با پزشک معالج خود مشورت کنید.

دوز مصرفی توصیه شده برای تهیه چای از پوسته شل این ماده گیاهی، یک قاشق غذاخوری از آن را در یک لیوان آب (۸ انس)، بریزید و بگذارید به مدت ۵ تا ۱۵ دقیقه دم بکشد.

* یک لیوان از چای تهیه شده را روزی دو تا هشت بار میل کنید.

* در صورت مصرف عصاره این ماده گیاهی، از دستورات کارخانه سازنده که در برچسب آن موجود است تبعیت کنید.

* در مورد مصرف تنتور گیاهی (۱:۵) که محلولی است تهیه شده از گیاه و الکل یا گیاه، الکل وآب، روزانه دو تا سه بار یک میلی لیتر از آن میل کنید.

* در مورد انواع کپسول نیز روزانه سه بار ۱۰۰۰ میلی گرم مصرف کنید.

نکات احتیاطی

خوردن چای پائودارکو و عصاره آن طبق دوز مصرفی توصیه شده بی خطر است. اگر زیاد چای پائودارکو بخورید، ممکن است دچار تهوع شوید.

اگر با مشکلات انعقاد خون مواجه هستید از مصرف پائودارکو اجتناب ورزید مگر اینکه قبلاً با پزشک معالج خودتان مشورت کرده باشید 

بابونه رومی

نام علمی: Anthemis nobilis L

از خانواده کاسنی Compositae

انگلیسیChamomile , Roman Chamomile , Common Chamomile

نام‌های رایج: بابونه، بابونه حقیقی، بابونج، بابونه شیرازی، بابونق

بابونه رومی گیاهی است پایا به بلندی ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتر و بسیار معطر است. ساقه آن به رنگ سبز مایل به سفید است و برگها تناوب بسیار بریده بریده وپوشیده از کرک است. گلهای آن مجتمع در یک طبق که به‌طور منفرد در انتهای ساقةگل دهنده در تابستان ظاهر می‌شود. در هرطبق گلهای سفید در اطراف دایره وگلهای زرد در قسمت مدور و برجستة وسط طبق قرار دارند. در گیاه بابونه رومی ترکیباتی نظیر تانن، اسانس فرار و روغنی آنیه مِن، صمغ، مواد تلخ، قند، یک آلکالوئید به نام آنتِمین، یک گلوکوزید تلخ، اسید آنتِمیک، اسید فسفریک فیتوسترول، گوگرد وجود دارد.قسمت مورد استفاده دارویی گیاه بابونه رومی کاپیتول خشک شده آن است.گلها را در روزهای خشک از اواسط تیر تا پاییز می‌چینند و هرچه سریعتر در سایه درحرارت کمتر از ۳۵ درجه سانتیگراد خشکانده شود.

خواص و اثرات دارویی: طبع بابونه رومی گرم و خشک است. از نظر خواص درمانی محرک، مقوی معده، لطیف کننده، تحلیل برنده باد، ضدامراض عصبی، ضد تشنج، تب بر، ضد التهاب، ضد اسپاسم، مدر، تنظیم کنندةقاعدگی و قاعده‌آور، ضد عفونی کننده، التیام بخش زخم‌ها، شیرافزا، اشتهاآور، کرم‌کش، هضم کننده غذا، صفراءبر و نیرو بخش است.بابونه رومی در موارد سوء هاضمه، رفع سردرد، تحلیل ورم‌ها، ورم ملتحمه، دردهای رماتیسمی، خرد کردن سنگ مثانه، تسکین دردهای قاعدگی، ورم معده، قطره‌قطره ادرار کردن، افزایش ترشح شیر، زخم‌ها، بندآمدن و کم بودن ترشحات‌عادت ماهیانه، رفع تب و لرزه‌های تبهای‌ِنوبه‌ای به‌کار می‌رود.در استعمال خارجی دم کرده بابونه رومی به شکل کمپرس می‌توان جهت‌درمان پلک متورم یا ورم ملتحمه روی موضع مورد نظر قرار داد. به‌عنوان ضدعفونی کننده و التیام دهنده زخم، می‌توان دم کردة بابونه رومی رابه‌صورت کمپرس روی زخم‌ها و دملهای پا قرار داد. 

فلفل استراليائی (کاواکاوا)

Kava-Kava



ساكنين جزاير اقيانوس آرام، كه خاستگاه كاوا است احتمالاً در طول هزاران سال از اين گياه استفاده كرده اند. اولين دانش و آگاهي غرب از اين گياه به يكي از سفرهاي دريايي كاپيتان جيمز كوك بر مي گردد كه در دهه خهاي 1700 صورت گرفت. بوميان اين جزاير از اين گياه به عنوان بخشي از آداب و رسوم قبيلگي خود استفاده مي كردند به طوري كه گياه مزبور ثقل توجه بسياري از گردهماييهاي اجتماعي محسوب شده است. نوشيدني تهيه شده از ريشه هاي كاوا سبب كرخ شدن دهان ميشود. در قرن بيستم گياه مزبور به بسياري از بازديد كنندگان جزاير اقيانوس آرام نيز داده شد. هيلاري ردام كلينتون و پاپ ژان پل دوم نيز در مراسم و ضيافتهاي رسمي و خوشامدگويي همانند جانسون رئيس جمهور آمريكا و همسرش خانم ليندون بي جانسون در سال 1966 طعم اين گياه را چشيدند.

ريشة اين گياه مي تواند نگراني متأثر از فشار روحي و همچنين اثرات اختلالات ناشي از نگراني را كمتر كند. مصرف اين گياه در حد پايين سبب نشاط و بيداري ميشود، و در حد مصرفي بالا، مواد شيميايي موجود در ريشه سبب خواب آلودگي ميشود. كاوا مادة مسكن خفيف است (برخلاف الكل و داروهاي ضد اضطراب). پزشكان معالج آنرا براي درمان درد و سفتي عضلات بدن، نگراني، كم خوابي، نگراني ناشي از يائسگي، صرع كنترل نشده، و درد تجويز مي كنند.

معرفي گياه

 ريشه كاوا از گياه بلندي تأمين ميشود كه در جزاير اقيانوس آرام از جمله هواوايي رشد و نمو مي كند. گياه مزبور برگهاي بزرگ. سبز و قلبي شكل توليد مي كند كه به صورت انبوه در شاخه ها و به دور از ساقه هاي ضخيم گياه رشد مي كنند. گل هاي بلند و نازك اين گياه به جوانة ذرت چيني شباهت دارد كه شاخه هاي آن به ساقه ها چسبيده اند. ريشه هاي اين گياه به بوته هايي با شاخه هاي پر شاخ و برگ و كركدار شباهت دارند.

تركيبات گياه

ريشه كاوا حاوي مواد شيميايي به نام "كاوا پايرون" است كه سبب كاهش تشنج و در آزمايشگاههاي تحقيقاتي در حيوانات سبب استراحت و آرامش عضلات ميشود. كاوا لاكتونها همچنين واكنشهاي مغزي را (كه تصور ميشود شبيه آن دسته از واكنشهاي ناشي از داروهاي تجويزي مورد مصرف در درمان افسردگي و نگراني باشند)، تقليل مي دهد. كاوا لاكتونها در صورت مصرف كاوا از طريق دهان يا لثه ها سبب كرخ شدن و بي حس شدن زبان مي گردد.

اشكال موجود

در برخي از فرهنگها كاوا از طريق جويدن ريشه و ريختن آن داخل كاسه تهيه ميشود. بزاق دهان با ريشة آن مخلوط ميشود و خاصيت درماني اين گياه را فعال مي كند. امروزه، سازندگان از الكل يا در عوض از استات استفاده مي كنند. كاوا در اشكال مختلفي نظير حالت مايع در قالب انواع عصاره ها و در قالب انواع كپسول يا قرص مي توان به دست آورد. همچنين به صورت پودر يا خرد شده موجود است.


نحوه مصرف

اگر پزشك معالج شما مصرف كاوا را تجويز كرده باشد، حتماً به منظور دستيابي به فرآورده هاي كاواي استاندارد حاوي 70 درصد كاوا لاكتون برچسب آنرا قبل از مصرف بخوانيد. فرآورده استاندارد آن نوع فراروده اي است كه ميزان مشخص مواد گياهي فعال در هر دوز مصرفي در آن قيد شده باشد. براي درمان نگراني و كم خوابي و كاهش فشار روحي ميزان تجويزي كاوا عبارت است از 2-4 گرم دم كرده آن (فرآورده اي كه از طريق جوشاندن گياه در آب تهيه ميشود) روزي سه بار.

روزانه 60 تا 600 ميلي گرم كاوا لاكون استاندارد مصرف كنيد يا از دستورهاي پزشك معالج خود پيروي كنيد. طول دورة درمان با كاوا نيز متفاوت است. مشاهده هر نوع بهبود ممكن است چهار هفته طول بكشد. تصويه نميشود به مدت بيش از سه ماه كاوا مصرف گردد.

نكات احتياطي

عوارض جانبي كاوا جزئي است. اين گياه طبي سبب كرخ شدن دهان شما ميشود و ممكن است مزة بدي هم داشته باشد. در درصد كمي از افرادي كه كاوا مصرف كرده بودند تهوع، سردرد، سرگيجه يا جوش صورت گزارش شده است.در صورت مواجهه با هر كدام از اين حالات، با پزشك معالج خود مشورت كنيد. از رانندگي به هنگام مصرف كاوا اجتناب كنيد.

انجمن فرآورده هاي گياهان دارويي آمريكا زنان باردار و شيرده را از مصرف كاوا كاوا منع
مي كند. انجمن مزبور در خصوص مصرف بيش از دوز توصيه شده نيز هشدار مي دهد و مصرف اين گياه دارويي را به مدت بيش از سه ماه و رانندگي به هنگام مصرف آن را منع مي كند.

ميسيونرهاي اعزامي به جزاير اقيانوس آرام در طول قرن نوزدهم پي بردند كه افرادي كه هميشه كاوا مصرف كرده اند داراي پوست بدن مايل به زرد و زبر هستند. تحقيقات اخير نيز نشان داده است كه افرادي كه به ميزان 100 برابر معمول كاوا مصرف مي كنند همان حالت زردي پوست، جوش صورت، ريزش مو و اختلال در قوه بينايي، اشتها و تنفس به آنها دست مي دهد. اينگونه تغييرات پس از قطع مصرف كاوا به حالت عادي بر مي گردند.

تداخل هاي احتمالي

در صورت مصرف باربيتورات يا به هنگام مصرف الكل از مصرف كاوا بپرهيزيد. كاوا ممكن است اثر اين داروها را از بين ببرد 

خواص نعناع

نعنا یا نعناع گیاهی است از تیره دو لپه ای های پیوسته گلبرگ كه سردسته تیره نعناعیان می باشد و جز سبزی های خوراكی است. از محل گره های ساقه، ریشه هایی خارج می شوند كه ساقه جدید را درست می كنند. بنابراین اگر شما فقط یك ساقه نعناع در باغچه خود بكارید، به زودی تمام باغچه شما پر از نعناع می شود. به همین دلیل در فارسی به آن هزارپا می گویند.

نعنایی كه به عنوان سبزی خوردن مصرف می كنیم، با نعنایی كه به صورت خودرو در كوه می روید متفاوت است. البته از نظر شكل ظاهری، بو، طعم و مزه تقریباً شبیه به هم هستند، ولی از نظر اثرات درمانی، نعنای كوهی قوی تر است.

البته خوردن نعنایی كه پرورش داده می شود و به عنوان سبزی خوردن مورد استفاده قرار می گیرد، با غذای روزانه، مخصوصا ناهار توصیه می شود.

در مواردی كه ناراحتی های معده وجود دارد، خوردن نعنای تازه نه تنها معده را ناراحت نمی كند، بلكه درمان كننده ی ناراحتی معده هم می باشد.

نعنای كوهی یا نعنای فِری، از نظر كاربرد و خواص از نعنای معمولی كه پروزش داده می شود، بسیار عالی تر، قوی تر و مؤثرتر است.

این گیاه در دامنه ها و ارتفاعات متوسط رویش دارد. بو و عطر بسیار نافذی دارد و در كرم هایی كه برای پوست ساخته می شوند، مورد استفاده قرار می گیرد.
این گیاه، گل های ریز و آبی رنگی دارد و قسمت های مورد استفاده این گیاه، گل، برگ و ساقه ی آن است.
تركیباتنعنا دارای ماده ای به نام منتول است كه احساس خنكی در دهان ایجاد می كند. مقدار منتول در نعناع بسته به نوع آن از 35 تا 55 درصد تغییر می كند كه البته اگر نعناع دیر كنده شود، مقدار منتول آن تا حدود 30 درصد پایین می آید. 
خواص درمانی

* نعناع از نظر طب قدیم ایران نسبتا گرم و خشك است و از نظر خواص دارویی از پونه قوی تر است. از نعناع اسانس، روغن و تنتور تهیه می كنند كه مصارف طبی مختلفی دارد.

* نعنا باد شكن است و گاز معده و روده را از بین می برد.

* تقویت كننده معده و بدن است.

* ضد تشنج و ضد سرفه است.

* نعناع مسكن،‌ آرام بخش و قاعده آور است.

* برای بی خوابی، كم خوابی و ناراحتی های شبانه یك داروی موثر است.

* استفاده از نعنا، درد شكم را برطرف می كند.

* نعناع برای درمان سرماخوردگی و آنفلوانزا مفید می باشد.

* نعناع ناراحتی های عصبی را برطرف می كند.

* برای تسكین درد دندان، نعناع را در دهان گذاشته و بجوید.

* آشامیدن دم کرده نعناع و یا عصاره نعناع خونریزی سینه را قطع می كند.

* كمپرس نعناع درد سینه و پهلو را از بین می برد.

* نعناع كرم های روده و معده را می كشد.

* برای از بین بردن سكسكه و دل به هم خوردگی و استفراغ، نعنا را با انار ترش بخورید.

* نعناع ادرار را زیاد می كند.

* یك فنجان دم کرده گرم نعناع سینه را آرام می كند.

* برای رفع قولنج و دردهای روده، معده و هضم نشدن غذا، دم کرده نعنا بنوشید.

* برای از بین بردن گلودرد، دم کرده نعناع غرغره كنید.

* نعناع معرق است، بنابراین تب را پایین می آورد.

* در هنگام سرماخوردگی بینی را با دم کرده نعناع بشویید.

* نعناع بهترین دوست كبد است. كبد را تمیز كرده و صفرا را رقیق می كند و كلسترول خون را پایین می آورد. برای این مورد دم کرده نعنا را قبل از غذا بنوشید.
رفع سردرد با نعناع* برای رفع سردردهای میگرنی می توانید با مخلوط کردن مواد زیر، پمادی تهیه كنید و در نقطه ای كه درد می كند، بمالید.

اسانس نعناع 3 گرم

روغن زیتون 2 گرم

لانولین 5 گرم

* برای رفع سردرد از كمپرس نعناع استفاده كنید. به این ترتیب كه 10 قطره روغن نعناع را با یك لیوان آب سرد مخلوط كرده و در یك كاسه بریزید.

سپس یك پارچه كه به اندازه پیشانی باشد در آن فرو برده و آب اضافی آن را بگیرید و روی پیشانی و شقیقه ها قرار دهید تا سردرد برطرف شود.
ضدعفونی کردن بینی با نعناع

برای ضد عفونی كردن بینی، با مخلوط کردن 1 گرم اسانس نعناع و 40 گرم روغن بادام شیرین، محلولی تهیه كنید و پنج قطره در هر سوراخ بینی بچكانید.
رفع خارش با نعناع

اگر بدن شما خارش دارد مقدار 2 گرم اسانس نعناع را در 50 گرم وازلین ریخته، خوب با هم مخلوط كرده و در محل خارش بمالید.
تسکین آرتروز با نعناع

اگر از بیماری روماتیسم و آرتروز رنج می برید، از روغن نعناع استفاده كنید، به این صورت كه 2 قطره روغن نعناع را با یك قاشق سوپخوری روغن بادام مخلوط كرده و محل های دردناك را با آن ماساژ دهید.
اسانس نعناع

یكی از فرآورده های نعناع، اسانس آن است كه از تقطیر برگ و سرشاخه های گلدار نعنا تحت اثر بخار آب تهیه می شود و دارای 50 تا 70 درصد منتول می باشد.

اسانس نعناع كه در كشور انگلستان تهیه می شود، شهرت خاصی دارد.


این اسانس به عنوان تقویت كننده معده، بادشكن، ضد عفونی كننده،‌ رفع دل پیچه ی بچه ها و اسهال به كار می رود.

برای استفاده از اسانس نعنا كافی است كه مقدار یك تا سه قطره از آن را با یك لیوان آب مخلوط كرده و بنوشید.
موارد احتیاط

* اسانس نعناع را نباید به مقدار زیاد به كودكان و نوزادان خوراند، زیرا روی حركات تنفسی و قلب اثر می گذارد و ممكن است خطرناك باشد.

* اگر اسانس نعناع به مقدار زیاد مصرف شود، فشار خون را بالا برده و موجب حالت تهوع، استفراغ و درد معده می شود و حركات دودی معده را از بین می برد.

* نعناع با تمام فوایدی که دارد، اگر زیاد مصرف شود سیستم گوارشی را تحریك می كند.

لذا اگر شما روزی دو تا سه فنجان دم کرده نعنا می نوشید، بهتر است بعد از دو هفته نوشیدن، چند روزی مصرف آن را قطع كرده و دوباره شروع كنید. 

دانة كتان (بزرگ)Flaxseed

دانة كتان (بزرگ) در سرتاسر جهان برای تأمین غذا، دارو و الیاف پارچه، تورهای صیادی و سایر فرآورده های مورد استفاده قرار گرفته است. مصریان باستان هزاران سال پیش به كشت و پرورش كتان (بزرگ) مبادرت می ورزیدند، و این گیاه امروزه در سراسر جهان یافت میشود.

كتان منبع غنی الیاف غذایی محسوب می شود كه به كاهش میزان كلسترول كمك می كنند. روغن این گیاه در سلامتی قلب و عروق مؤثر است. مدتها پیش انسانها به فواید روغن این گیاه پی بردند، و از بذر آرد شده و آرد نشده آن به عنوان ملین استفاده می كردند. خاصیت ملین بودن روغن این گیاه مربوط به مواد لعاب دار موجود در آن است.

روغن كتاب حاوی اسیدهای چربی امگا- 3 و همچنین اسیدهای امگا-6 است. روغن این گیاه غنی ترین منبع اسیدهای چرب امگا-3 در طبیعت است و حاوی بیشتر از دو برابر امگا-3 موجود در روغنهای ماهی است و از نظر قیمت هر انس آن ارزانتر از انواع روغن ماهی است. این گیاه سبب كاهش خطرات احتمالی تصلب شرایین نیز میشود. روغن گیاه مزبور همچنین دارای مواد مغذی گیاهی نظیر فتواستروژن است. این مواد شبه استروژنی طبیعی هستند كه می توانند درد و ناراحتی ناشی از یائسگی را كاهش دهند.

معرفی گیاه

كتان نوعی گیاه سالانه است كه در خاكهای مرطوب عمیق حاوی شن، گل و لای و خاك رس زیاد به خوبی رشد می كند. بذرهای موجود در این گیاه غنی از روغن كتان است كه گاهی اوقات به آن روغن بزرك گفته میشود (توجه: روغن بزرك تجاری كه معمولاً در بازسازی اسباب و اثاثیه مورد استفاده قرار می گیرد مصرف انسانی ندارد). سبوس بذر این گیاه از نظر لعاب غنی است. هم روغن بذر و هم لعاب موجود در آن دارای خواص غذایی و درمانی است.

تركیبات گیاه

فرآورده های حاصله از كتان از بذرهای موجود در داخل آن تهیه میشود. بذرهای این گیاه حاوی روغنهای چربی به نام اسید آلفالینولنیك (ALA) و اسید لینولیك است. اسید آلفالینولنیك (ALA) در واقع همان روغن امگا-3 موجود در كتان است. كتان همچنین حاوی سایر مواد مهمی نظیر "لیگنال ها" است كه می تواند از بدن شما در قبال برخی از انواع سرطان مراقبت كند.

اشكال موجود

می توان چندین نوع فرآورده حاصله از كتان را از بازار و بذرهای رسیده، انواع كیكهای بزرك و رغن بزرك را مجموعاً از فروشگاههای مواد بهداشتی، غذایی خریداری كرد. این گیاه را می توان به شكل مایع (برای تهیه مواد غذایی) یا به صورت ژله های نرم به عنوان تقویت كننده و مكمل مواد غذایی تهیه كرد.
نحوة مصرف

اگر با افزایش میزان كلسترول، آنژین، فشار خون بالا و پسوریازیس، اگزما، آرتریت روماتیسمی یا بیماری تصلب شرایین چندگانه (MS) مواجه هستید، می توانید از فواید اضافه كردن روغن كتان به برنامه غذایی خودتان بهره مند شوید. روغن این گیاه سبب كاهش كلسترول لیپوپروتئین كم تراكم (یعنی كلسترول نامطلوب بدن) و سطح تری گلیسرید میشود. تحقیقات به عمل آمده نشان می دهد كه روغن كتان در مقابل حملات قلبی بیشتر از روغن كانولا یا روغن زیتون ایجاد مصونیت و مراقبت می كند. مصرف روغن كتان احتمال ابتلا به سرطان را كاهش می دهد. این بدان خاطر است كه كتان حاوی غنی ترین منبع لیگنان است كه در جلوگیری از بیماریهای قلبی-عروقی و سرطان نقش اساسی دارد. تحقیقات اخیر مؤید این است كه لیگنان موجود در كتان دارای اثرات مراقبتی طولانی مدت و كوتاه مت در مقابل سرطان روده است. برای حصول اطمینان از اینكه بدن شما هم اسیدهای چرب پروری و هم لیگنان لازم را از طریق برنامه غذایی دریافت می كند. در جستجوی وجود روغن كتان بغنی از انواع لیگنان باشید. بهترین راه مصرف روغن كتان اضافه كردن آن به غذاهایی نظیر سالادها است. اما نباید از روغن مزبور برای پخت و پز استفاده كنید، چون گرما سبب نابودی اسیدهای چرب سالم در روغن كتان میشود.

اگر از تنگی نفس، التهاب معده (گاستریت) یا التهاب روده كوچك رنج می برید، اضافه كردن فرآورده های این گیاه را به غذاهای مختلف آزمایش كنید. دانه كتان منبع خوبی از لعاب است كه به مثابة ملین عمل می كند. در صورتی كه دانه كتان كوبیده شده، خرد شده یا آسیاب نشده استفاده می كنید، حتماً مایعات، به ویژه آب كافی مصرف كنید.

میزان مصرف

* یك قاشق غذایی دانه این گیاه به صورت كامل یا كوبیده شده (اما نه آسیاب شده) با 150 میلی لیتر مایعات روزانه دو یا سه بار برای درمان التهاب معده و التهاب روده كوچك. دو یا سه قاشق غذاخوری بذرهای خرد نشده همراه با 10 برابر آب به عنوان مسهل حجیم شونده.

* ضماد: 100 گرم دانه خیس خورده در آب جوش به مدت 10 تا 15 دقیقه را صاف كنید و وسط دو لایه پنیر قرار دهید و استفاده كنید.

* دم كرده (مایعی كه از طریق جوشاندن گیاه در آب تهیه میشود): 15 گرم بذر خرد نشده خیس خورده در یك لیوان آب به مدت 10 تا 15 دقیقه.

* روغن كتان: یك قاشق غذاخوری روغن به طور روزانه به غذاهایی نظیر سالاد اضافه شود. 

چای سفید شبیه چای سبز می باشد. فرایند تولید و تخمیر چای سفید کمتر از چای سبز می باشد، اما تغییر مزه هر دو تقریبا یکی است. چای سبز بیشتر مزه علف و چمن می دهد، ولی چای سفید فاقد این طعم می باشد. طعم چای سفید کم و مقداری شیرین می باشد.

انواع مختلف چای سفید
- گل صد تومانی سفید ( white peony)
- ماه طلایی (golden moon)

- سوزن نقره ای (silver needle)

- ابر سفید (white cloud)

تفاوت انواع چای

آیا یک برگ چای وقتی در فنجان ریخته می شود، رنگش تغییر می کند و به سیاه، سبز و یا رنگ های دیگر در می آید؟ یا رنگ چای، بر اساس تغییراتی است که قبل از چیدن برگ ها به وجود می آید؟

چای سیاه، رنگش تیره و دارای طعم زیادی می باشد. چای سیاه محصول فرایند تخمیر پیچیده ای می باشد.

برگ های چای سبز اصلا تخمیر نمی شوند. آن ها در هوای گرم، خشک می شوند و بعد به سرعت آن ها را بخار می دهند.

چای اولانگ (Oolong tea) را کمی تخمیر می کنند تا به رنگ قرمز درآید و طعم گل بدهد.

چای سفید، از برگ های چای رسیده به دست می آید. وقتی غنچه چای هنوز باز نشده است، آن را می چینند و قبل از این که برگ های چای خشک شوند، آنها را بخار می دهند. به این دلیل نام سفید را بر آن گذاشته اند که غنچه های چای، کرک هایی دارد و هنگامی که چای خشک می شود، این کرک ها به رنگ سفید در می آیند.

غنچه ها انواع مختلف چای سفید را می سازند. به عنوان مثال چای گل صد تومانی، شامل یک غنچه در هر دو برگ چای است.


فواید چای سفید

چای سفید دارای طعم خوبی است و این خود دلیلی است برای نوشیدن هر روزه آن.

چای سفید فواید زیادی برای پوست، قلب، کلیه، گردش خون و مغز دارد.

از جمله فواید آن عبارتند از : کاهش قند خون و مشکلات قلبی و سکته، افزایش دهنده انرژی و کاهش دهنده استرس، از بین برنده سرطان معده ، سرطان روده بزرگ و سرطان پروستات.

چای سفید دارای مقدار زیادی کاتشین (پلی فنول) است. کاتشین باعث کاهش بیماری های قلبی عروقی، سرطان ها ، سکته ها، دیابت و خطرات حاصل از اشعه ماورای بنفش بر پوست می گردد.

برقراری تعادل مایعات بدن

تحقیقات اخیر حاکی از آن است که، کافئین به عنوان یک ادرارآور عمل می کند و موجب کاهش فشار خون می گردد. کافئین موجود در چای سفید، کمتر از انواع دیگر چای است. پس می تواند، تعادل مایعات بدن را برقرار کند. کافئین موجود در چای سفید، 15 میلی گرم در هر واحد است، ولی چای سیاه دارای 40 میلی گرم کافئین در هر واحد و چای سبز دارای 20 میلی گرم کافئین در هر واحد است.

ضد سرطان

چای سفید دارای مقدار زیادی پلی فنول (آنتی اکسیدان قوی) می باشد. به همین خاطر این نوع چای، بیشتر از چای های دیگر خاصیت ضد سرطانی دارد.

ضد ویروس، باکتری و قارچ

چای سفید به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می کند. با ویروس ها و عفونت های باکتریایی می جنگد. همچنین دارای خاصیت ضد قارچ می باشد. نوشیدن چای سفید در زمستان، ایمنی بدن را بالا برده و از سرماخوردگی ها و عفونت ها جلوگیری می کند.

سلامت پوست

چای سفید از آفتاب سوختگی جلوگیری می کند. عملکرد سلول های پوست را بالا برده و از تخریب پوست در مقابل نور ماورای بنفش محاظت می کند. همچنین، پوست را جوان می سازد. چای سفید دارای مقدار زیادی آنتی اکسیدان می باشد. آنتی اکسیدان ها در برابر آسیب رادیکال های آزاد، از بدن محافظت می کنند. رادیکال های آزاد موجب پیر شدن و تخریب سلول های پوستی می شوند.

سلامت دهان و دندان

چای سفید دارای فلوراید زیادی می باشد و جلوی خرابی های دندان و از همه مهمتر جلوی رشد پلاک های دندانی را نیز می گیرد. دهان را خوشبو می کند.

سلامت استخوان

کسانی که چای سفید می نوشند، تراکم استخوانی بالاتری دارند. یکی دیگر از فواید چای سفید، جلوگیری از شکستگی های استخوانی و درمان آرتریت (ورم مفاصل) می باشد.

کاهش وزن

چای سفید فاقد کالری می باشد. چای سفید، جلوی رشد سلول های جدید چربی را در بدن می گیرد و موجب تحریک آنزیم تجزیه کننده چربی (لیپولیز) می گردد. لیپویز باعث شکستن چربی های ذخیره ای در بدن و فرستادن آن ها به جریان خون می شود. اگر آنزیم لیپولیز نباشد، چربی تبدیل به کتون می گردد که محتوی مقدار زیادی انرژی می باشد.

کاهش کلسترول

چای سفید به خاطر دارا بودن کاتشین، باعث کاهش کلسترول می شود. این چای کلسترول خوب را افزایش و کلسترول بد را کاهش می دهد. تحقیقات نشان داده افرادی که روزانه 2 فنجان یا بیشتر چای سفید می نوشند، 50 درصد کمتر به بیماری های قلبی دچار می شوند.
دم کردن چای سفید

ضد استرس
چای سفید، استرس را کم کرده و فرد را آرام می کند.


چای سفید را چگونه باید دم کرد؟

آب را بجوشانید و در قوری بریزید. سپس صبر کنید تا آب جوشیده، خنک شود (مدت 30 ثانیه تا یک دقیقه). سپس به ازای هر یک نفر، یک قاشق چایخوری چای سفید را در قوری بریزید. حدود 5 دقیقه بگذارید صبر کنید تا چای در قوری بماند و دم بکشد. سپس چای را نوش جان کنید.

هر چه زمان ماندن چای در آب جوشیده طولانی تر شود، بهتر دم می کشد.

آشنایی با خواص چای سبز

چینی‌های باستان از خواص مفید چای سبز به خوبی آگاه بوده و از آن برای موارد پزشکی به خصوص درمان سردرد و رفع افسردگی، استفاده‌های فراوانی ‌می‌کردند.

از فواید بسیار چای سبز صحبت‌های زیادی می‌شود و حتی چای را بهترین نوشیدنی پس از آب می‌دانند.

چای سیاه و چای سبز هر دو از گیاه واحدی به دست می‌آیند و تفاوت آنها در طرز تهیه‌شان است.

مروری بر خواص چای‌سبز

• برای درمان ام‌ اس مفید است.

• برای پیشگیری و درمان سرطان به کار می‌رود.

• برای درمان بیماری پارکینسون و آلزایمر کاربرد دارد.

• سوخت و ساز بدن را بالا برده و اکسیداسیون چربی را افزایش می‌دهد.

• احتمال خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و حملات قلبی را با کاهش خطر لخته شدن خون کاهش می‌دهد.

• احتمال خطر ابتلا به سرطان مری را کاهش می‌دهد.

• نوشیدن چای سبز رشد سلول‌های سرطانی خاص را متوقف کرده و سطح کلسترول خوب خون را نسبت به کلسترول بد افزایش می‌دهد.

• برای درمان روماتیسم مفصلی (آرتریت روماتوئید) و بیماری‌های قلبی عروقی استفاده می‌شود.

• برای تقویت سیسم ایمنی بدن مفید است.

• برخی از محققان می‌گویند، با نوشید منظم چای سبز، از به وجود آمدن حفره در دندان ‌ با کشتن باکتری که موجب ایجاد جرم دندان می‌شود، می‌توان پیشگیری کرد.

• قدر فکری را افزایش داده و قابلیت تمرکز را بالا می‌برد.

• آرام‌بخش است و رفع استرس می‌کند.

• موجب کاهش وزن در افراد چاق می‌شود.




پرونده‌ها:

مصرف چای سبز کلسترول خون را کاهش می‌دهد / چای سبز در پیشگیری از سرطان سینه بی‌تاثیر است / مصرف زیادانگور و چای سبز موجب فقر آهن می‌شود / تأثیر چای سبز در لاغری / رابطه نوشیدن چای سبز و کاهش وزن / چای سبز و کاهش خطر سرطان / راز سلامت در چای سبز / چای سبز خطر مرگ قلبی را کاهش می‌دهد / چای سبز طول عمر را می‌افزاید



• چای سبز در رفع تعدادی از عفونت های قارچی، باکتری و حتی ویروسی (نظیر سرماخوردگی عادی) نیز مفید است.

• این گیاه خلط را از گلوی ملتهب پاک و اثر مواد سمی را خنثی می کند.

• تانین" موجود در این چای می تواند از تداوم اسهال جلوگیری کند. اگر می خواهید میزان "تانین" را در چای افزایش دهید، بگذارید بیشتر دم بکشد.

روش نگهداری و دم کردن چای سبز

• برای تازه و معطر ماندن چای سبز بهتر است آن را در ظرفی تیره بریزید و در محلی تاریک و به

دور از نور و رطوبت نگهداری کنید.

• برای هر نفر یک قاشق مرباخوری چای سبز را در قوری ریخته و به ازای هر یک قاشق، یک لیوان آب داغ با دمای 80 تا 85 درجه سانتی‌گراد به آن اضافه کرده و درب قوری را به مدت 7 تا 8 دقیقه بگذارید. سپس آن را بنوشید.

• چای سبز مانند چای سیاه نیازی به دم کردن روی حرارت ندارد.

میزان مصرف روزانه

• چای سبز به عنوان جایگزینی مناسب برای چای سیاه و قهوه توصیه می‌شود.

نوشیدن روزانه سه لیوان چای سبز (حاوی سه گرم مواد حل شدنی) یا روزانه 300 تا 400 میلی گرم عصاره استاندارد چای سبز (عصاره‌ها باید حاوی 80 درصد پلی فنول‌ها و 55 درصد اپی گالوکزچین) مفید است. انواع فرآورده‌های کپسولی و مایع چای سبز نیز قابل دسترسی‌اند.

• البته مصرف خیلی زیاد این ماده غذایی مفید می‌تواند خطرناک باشد. لذا در مصرف هر نوع ماده غذایی، هر چند مفید، اصل اعتدال و میانه روی را رعایت کنید‌.

www.healthmad.com

خواص دارچین

Cinnamon

دارچین درختی است کوچک، همیشه سبز، به ارتفاع 5 تا 7 متر که از تمام قسمت های آن بویی مطبوع استشمام می شود.

گل های آن در فاصله ماه های بهمن تا اوایل فروردین ظاهر می شود. برگ این درخت سبز تیره و دارای گل هایی به رنگ سفید است.

نام علمی این گیاه Cinnamomum zeylanicum می‌باشد.

اسانس دارچین که تنها قسمت مهم دارچین است به مقدار یک درصد در پوست درخت مذکور وجود دارد و از تقطیر آن با آب نیز حاصل می‌شود.

این اسانس در صورت تازه بودن به رنگ زرد روشن است، ولی به مرور زمان و به علت اکسیده شدن به رنگ های زرد طلایی و سپس قهوه‌ای مایل به قرمز درمی‌آید.

دارچین اولین بار در سری‌لانکا یافت شد و بعد از آن، تمام دنیا این چاشنی را شناختند و برای طعم بهتر غذاها استفاده کردند.

یک قاشق چای خوری دارچین، حاوی 28 میلی گرم کلسیم، 1 میلی گرم آهن و بیشتر از 1 گرم فیبر و مقدار زیادی ویتامین های C و K و منگنز است. همچنین مقدار 2/1 گرم کربوهیدرات دارد.

دارچین بومی سری‌لانکا و جنوب هند است و پوست درختچه آن کاربرد فراوانی به عنوان ادویه دارد.

برای تهیه دارچین، پوست این درختچه را جدا کرده و معمولا پودر می كنند و در غذا یا چای از آن استفاده می كنند.
خواص درمانی:

دارچین رمز جوانی است و مصرف روزانه آن انسان را سالم نگه می دارد.

دارچین برای زیاد شدن و تجدید نیروی جنسی نیز به كار می رود. كلیه ها را گرم می كند، ضعف كمر و پاها را از بین می برد و كم خونی را درمان می كند.

دارچین بهترین دارو برای دردهای عضلانی است. دارچین اثر آرام كنده و شاد كننده دارد و از بسیاری از داروهای آرام بخش بهتر است. در حقیقت می توان گفت دارچین، والیوم گیاهی است، زیرا در دارچین ماده ای به نام Cinnamodehyde وجود دارد كه روی حیوانات و انسان اثر آرام بخش دارد.

اثر مهم دیگر دارچین پایین آوردن تب می باشد و حتی امروزه دارچین را به صورت قرص و كپسول درآورده اند كه بعنوان "تب بُر" به كار می رود. دارچین رگ ها را باز می كند و باعث بهبود گردش خون می شود.

یکی از خواص دارچین این است که باعث افزایش کارآیی هورمون انسولین در بدن می شود و در نتیجه بدن نیاز کمتری به این هورمون برای کنترل قند خون پیدا می کند. بسیاری از افراد مبتلا به دیابت گزارش داده اند که مصرف یک قاشق چایخوری دارچین در روز تاثیر بسیار مثبتی بر قند خونشان داشته است.

همچنین برخی تحقیقات نشان دهنده تاثیر مثبت دارچین در کاهش فشار خون بوده است.

دارچین خاصیت عجیب دیگری دارد و آن تقویت سیستم ایمنی بدن در مقابل بیماری هاست و حتی می توان گفت كه اثری مشابه پنی سیلین و آنتی بیوتیك دارد.

اگر حس كردید كه ضعیف شده اید و ممكن است مریض شوید، چای دارچینی را فراموش نكنید و حتی اگر سرما خورده اید یا ضعف شدید دارید، چای دارچین بهترین داروست.

دارچین به علت داشتن اسانس و تانن، محرک و قابض است و به عنوان تقویت کننده ی عمل هضم غذا و جریان گردش خون به کار می رود و از آن برای رفع سوءهاضمه، به ویژه در مواردی که با نفخ همراه باشد، به عنوان بادشکن استفاده می شود.

همچنین به علت داشتن تانن در رفع اسهال ، ضعف عمومی بدن و انعقاد خون مصرف می شود و به صورت دارو، مانند گرد و تنتور به کار می رود.

یكی از دانشمندان انگلیسی در كتابی كه قرن نهم تالیف نمود ادعا كرد كه دارچین معده را تمیز و آرام و قوی می كند . بنابراین اگر ناراحتی معده دارید حتما از دارچین استفاده كنید.

دارچین علاوه براین همه خواص، طعم بسیار خوبی نیز دارد. برای اینکه بیشتر از طعم و خاصیت درمانی دارچین بهره ببرید، می توانید موقع دم کردن چای، مقداری از پوست آن را در داخل قوری بریزید تا همراه با چای دم بکشد.
تحقیقی درباره اثر دارچین بر نفخ معده:

با بررسی اثر دو گیاه دارچین و سیاه دانه بر روی نفخ معده، نتایجی که به دست آمد نشان داد 60 درصد افرادی که سیاه دانه، 90 درصد افرادی که مخلوط دارچین و سیاه دانه و 10درصد افرادی که دارچین استفاده کرده بودند، بهبود یافتند. از طرف دیگر درصد بهبود یافتگان با مصرف مخلوط دارچین و سیاه دانه، در زنان و مردان یکسان بود. 

خواص سیر و خواندنی های درباره آن




آنچه مطالعه می کنید مطالبی درباره خواص سیر ،انواعد آن ، مزایا ،مضرات ،خصوصیات گیاه شناسی این گیاه و سوال رایج برای از بین رفتن بوی دهان بعد از مصرف آن را دربر دارد .

خواص طبی سیر
سیر از مدت‌ها پیش، برای کاربردهای پزشکی مورد استفاده قرار گرفته است و بیشترین مورد استفاده آن در سال‌های اخیر برای موارد قلبی - عروقی و خاصیت ضد میکروبی آن بوده است. ترکیبات سولفور شامل آلیسین، ظاهرات ترکیبات فعالی در ریشه پیاز گیاه سیر است.


مطالعات نشان دهنده تاثیرات مهم اما علائم کاهش دهنده چربی و فعالیت ضد پلاکتی هستند. معمولا اثرات جانبی مصرف سیرخفیف و غیر متداول است. سیر ظاهرا تاثیری بر متابولیسم داروها ندارد، اما بیمارانی که از داروهای ضد انعقاد استفاده می‌کنند، باید در مصرف سیر احتیاط کنند. از این رو افرادی که جراحی می‌کنند باید ‌7 تا ‌10 روز پیش از جراحی از خوردن سیر خودداری کنند چرا که سیر زمان خونریزی را طولانی‌تر می‌کند. سیر هزاران سال برای اهداف پزشکی مورد استفاده داشته است. این گیاه حداقل ‌3000 سال در طب چین کاربرد داشته است. مصریان، بابلی‌ها، یونانی‌ها و رومی‌ها از سیر برای موارد شفابخش استفاده می‌کرده‌اند.
در جنگ‌های جهانی اول و دوم نیز از سیر بعنوان ماده ضد عفونی کننده برای پیشگیری از قانقاریا استفاده می‌شود. در طول تاریخ، سیر در سرتاسر دنیا برای درمان ناراحتی‌های مختلف شامل فشار خون بالا، عفونت‌ها و مارگزیدگی‌ها استفاده شده و برخی فرهنگ‌ها از آن برای دفع ارواح شیطانی استفاده می‌کردند. در حال حاضر از سیر برای کاهش میزان کلسترول و کاهش خطر بروز بیماری‌های قلبی - عروقی و نیز برای بهره مندی از خواص ضد میکروبی آن استفاده می‌شود.
پیاز ریشه گیاه سیر مصرف پزشکی دارد. از آن می‌توان به صورت تازه، خشک و یا روغن گرفته شده استفاده کرد. از آنجا که برخی ترکیبات مفید در این گیاه در اثر حرارت دیده غیر فعال می‌شوند، لذا سیر پخته قدرت طبی کمتری دارد. سیر تاکنون در سطح وسیعی در آزمایش‌های بالینی بر روی حیوانات و انسان و در لوله آزمایش و در بررسی‌های اپیدمیولوژیک برای خواص چندگانه پزشکی آن مورد مطالعه قرار گرفته است. کیفیت آزمایش‌ها بر روی انسان متفاوت بوده است که مقایسه را در آزمایش‌های مختلف دشوار کرده است. در بسیاری از آزمایش‌های کلینیکی متنوع و اتفاقی تاثیرات سیر برروی سطح لیپید (چربی) مطالعه شده است.
در آزمایشاتی در سال‌های ‌1993 تا ‌1994 صورت گرفت، مشخص شد که مصرف سیر در کاهش سطح کلسترول خون نقش اساسی دارد. بر اساس توصیه‌های مهم کلینیکی، به بیماران گفته می‌شود که سیر تاثیر خفیف و کوتاه مدت در کاهش چربی خون دارد. بیمارانی که سابقه ابتلا به بیماری ترومبوس (تشکیل لخته خونی در عروق یا قلب) را دارند باید بدانند که سیر می‌تواند تاثیر اندک اما مهم به روی تجمع پلاکت‌ها داشته باشد. به علاوه باید به بیماران توصیه شود که این گیاه خاصیت کاهش خطر ابتلا به سرطان بویژه سرطان معده و روده را دارد.

سیر از منظر گیاه شناسی
نحوه استفاده : خوراکی
خواص : سیر Garlic
نام علمی Allium sativum

گیاه شناسی
سیر گیاهی است علفی و دائمی که ساقه آن تا ارتفاع 40 سانتیمتر نیز می رسد . قسمت زیر زمینی آن متورم و مرکب از 5 تا 12 قطعه و محصور در غشاهای نازک و ظریف برنگ خاکستری مایل به سفید می باشد . برگهای آن باریک و نواری شکل برنگ سب تیره و گلهای آن کوچک و صورتی رنگ که بصورت یک چتر در انتهای ساقه ظاهر می شود .
سیر وپیاز رابطه ای نزدیک با هم دارند که شاید بدلیل بوی بد آنها می باشد .
در مصر قدیم برای مومیائی مدرگان و خوش طعم کردن غذاها بکار می رفته است . هومر شعر باستان در نوشته های خود از آن یاد برده است .
مردم در اروپا و اسپانیا از قبل از میلاد مسیح آنرا می شناختند و از آن استفاده می کردند .
بقراط پدر علم طب در نوشته های خود از خواص آن یاد کرده و یکی دیگر از دانشمندان قدیم 61 خاصیت مختلف برای سیر قائل شده است .

انواع سیر
1-سیر آمریکایی بنام Greole نامیده می شود . این نوع سیر دارای پوست سفید بوده و از انواع دیگر قوی تر است .
2-سیر تاهیتی که از بقیه درشت تر است و گاهی قطر آن به 8 سانتیمتر می رسد .
حضرت محمد (ص) برای سیر 70 خاصیت مختلف قائل شده اند و می فرمایند :
از سبزی سیر تا می توانید استفاده کنید زیرا سیر دوای هفتاد درد است اما آنکس که سیر وپیاز خورده به مسجد نیاید و به مردم نزدیک نشود .(به علت بوی بد دهان)

خواص داروئی:
طب قدیم ایران گرم و خشک است اسانس سیر که در اثر تقطیر سیر با بخار آب حاصل می شود برای تغییر طعم غذا مصرف می شود .
1)سیر بادشکن وضد عفونی کننده است .
2)خوردن سیر مصونیت بدن را در مقابل بیماریها افزایش می دهد .
3)سیر کرم کش است .
4)سیر محرک و تقویت کننده بدن است .
، برای درد گلو میتوانید یک حبه از سیر را رنده کرده و یک قاشق مربا خوری آبلیمو به آن اضافه نمایید سپس میل کنید، اگر این کار را چند بار انجام دهید برای درد گلو داروی مفیدی میباشد. سیر داروی سرماخوردگی و زکام است .
6)سیر اثر خوبی در معالجه سل دارد
7)سیر خون را رقیق می کند
8)سیر اثر خوبی در تنگی نفس دارد
9)خوردن مداوم سیر لقوه و رعشه را از بین می برد .
10)سیر چون گرم و خشک است بنابراین رطوبت معده را از بین می برد و دردهای مفاصل را خوب می کند.
11)سیر درمان کننده دردهای مفاصل ، سیاتیک و نقرس می باشد .
12)سیر برای تقویت نیروی جنسی و افزایش تولید اسپرم در اشخاص سرد مزاج بسیار مفید است .
13)آنهائی که قطره قطره ادرار می کنند باید حتما سیر بخورند تا بیماری آنها درمان شود .
14)سیر زخم های ریه و درد معده را از بین می برد .
15)سیر سنگ های کلیه را شکسته و خارج می سازد .
16)سیر را با زیره بپزید برای تقویت دندان مفید است .
17)مالیدن سیر پخته به دندان ، درد دندان را تسکین می دهد .
18)سیر را بسوزانید وبا عسل مخلوط کنید و ضمادی از آن درست کنید این ضماد برای رفع خون مدرگی زیر پلک چشم مفید است .
19)سیر بعلت مدر بودن برای رفع آب آوردن انساج مفید است .
20)برای از بین بردن میخچه کف پا از ضماد سیر استفاده کنید .
21)جهت رفع دردهای رماتیمسی و عصبی ضماد سیر بسیار موثر است .
22)جهت ضد عفونی کردن دستگاه تنفسی در هنگام بیماریهای مربوطه از شربت سیر استفاده کنید :
مقدر 100 گرم سیر را با 200 گرم آب و 200 گرم شکر یا قند مخلوط کرده و آنرا بجوشانید تا له شود . مقدر مصرف برای این منظور سه قاشق سوپخوری در روز است .
23)جدیدا در یکی از بیمارستان های آمریکا برای ضدعفونی کردن فضای بیمارستان از سیر استفاده میکنند .
24)پاستور پزشک معروف فرانسوی آزمایشات زیادی روی سیر انجام داد و اثر باکتری کشی سیر را تائید کرده است .
25)سیر ضد انعقاد و لخته شدن خون است .
26) در شوروی سیر بنام پنی سیلین معروف است و معمولا هنگامیکه آنفولانزا شیوع دارد، مصرف آن بالا می رود درچندسال پیش که آنفلوانزا شیوع پیدا کرد مردم شوروی 500 تن سیر مصرف کردند .
27)خوردن سیر سلولهای سرطانی را از بین می برد .
28)یکی از دانشمندان آمریکایی که در دانشگاه فلوریدا روی مرض ایدز تحققی می کند معتقد است که سیر روی مرض ایدز اثر مثبت دارد .
29)مصرف سیر مقدر کلسترول خون را پائین می آورد . مقدار LDH را کاهش می دهد . مقدر مصرف سیر برای این منظور 30 گرم در روز است . جالب است که با مصرف سیر در چند ماه اول مقدر کلسترول ممکن است بالا رود و این بدین علت است که کلسترول از داخل نسوج خارج شده و داخل خون می شود که از آنجا دفع گردد بعد از اینکه کلسترول بحالت نرمال رسید باید برای نگهداری آن روزی نصف سیر خام مصرف کرد . گ
30)خوردن سیر از سرطان جهاز هاضمه جلوگیری می کند .
31)چینی ها قرن هاست که برای پائین آوردن فشار خون از سیر استفاده می کنند

مضرات :
سیر با آنکه خواص بسیاری دارد باید بحد اعتدال مصرف شود زیرا استفاده زیاد از آن در بعضی اشخاص موجب سردرد ، ضعف نیروی جنسی ، ضعف چشم و عوارض بواسیر می شود . سیر برای آنهائیکه اسهال دارند مضر است
آنهائیکه معده ضعیف دارند و بطور کلی سیستم هاضمه آنها ضعیف است نباید در خوردن سیر افراط کنند .
کسانیکه یبوست دارند نباید سیر بخورند و برای رفع مضرات آن سیر را باید با آب و نمک پخته و کمی به آن روغن بادام یا کره اضافه کنید تا مضر نباشد .

تاریخچه سیر
یکی از قدیمی ترین گیاهان مورد مصرف غذایی و دارویی گیاه سیر است. قدیمی ترین اسناد به جای مانده در مورد سیر مربوط به کتیبه های سومریان است که از 2600 سال قبل از میلاد مسیح به جای مانده است.
همچنین سیر یکی از مهمترین داروهای مصر باستان است که حداقل 22 خاصیت درمانی برای آن قائل بوده اند و در پاپیروس های به جای مانده از 1550 سال قبل از میلاد مسیح ثبت شده است. 

خواص درمانی گیاه زرشک
Barberry

مصرف طبی زرشك به دوره ی مصر باستان می رسد كه فراعنه و ملكه ها، این گیاه را با تخم رازیانه به منظور درمان طاعون مصرف می كردند.

پوست، ریشه و ساقه این گیاه خاصیت درمانی دارد. ریشه و ساقه این گیاه زرد رنگ است و اروپایی ها و آمریكای شمالی برای رنگ آمیزی لباس از آن استفاده می كردند. اما تركیبات موجود در پوست گیاه زرشك، آن را به یك گیاه درمانی تبدیل كرده است.

پوست این گیاه حاوی آلكالوئیدهایی است كه مهم ترین آنها Berberine است. این آلکالوئیدها خواص آنتی بیوتیكی (ضد باکتری و ضد عفونت) دارند و سبب تحریك بخش هایی از سیستم ایمنی بدن می شوند. برای پی بردن به این اثر، قطره ای زرشك را روی زبان خود بگذارید، خواهید دید دهان شما آبكی می شود. به گفته كارشناسان طب گیاهی، آبکی شدن دهان سبب می شود كه بدن بتواند با عفونت مبارزه كند.

انواع عفونت هایی كه زرشك می تواند در درمان آنها مؤثر واقع شود عبارت است از: عفونت گلو، مجاری ادراری، مجاری معده ای- روده ای، ریه ها، عفونت های مخمری و اسهال.

دكتر محمد دریایی، متخصص تغذیه و علوم زیستی گفت:‌ پوست، ریشه و ساقه زرشك در درمان ناراحتی های كلیوی و سنگ های ادراری و برای تحریك فعالیت های معده و كبد استفاده می شود.

وی افزود: از پوست گیاه زرشك برای مشكلات جریان خون استفاده می شود و حتی اثر سمی روی انگل سالك دارد و در درمان یرقان، مالاریا، درمان كیسه صفرا به كار می رود.

این متخصص تغذیه و علوم زیستی در ادامه تصریح کرد: این گیاه منقبض كننده طحال بوده و اثر ضد تهوع دارد، اما استفاده مقدار زیاد آن باعث اسهال و حتی فلج مركز تنفسی می شود.

وی خاطر نشان كرد: مصرف زرشك دو گرم در طول روز و به مدت سه بار توصیه می شود و مصرف بیش از اندازه آن می تواند مشكلات زیادی ایجاد كند.
معرفی گیاه زرشک

زرشك درختچه ای است دارای ساقه ای خاردار كه ارتفاع آن تا 4 متر نیز می رسد. چوب این درخت قهو ه ای ، قرمز و یا زردرنگ می باشد. برگ های آن بیضی شكل با دندانه های اره ای و گل های آن خوشه ای و زردرنگ است.

شاخه های زرشك تیغ زیادی دارد. میوه ی زرشك قرمز رنگ، گوشتی، بیضی شكل و دارای طعمی ترش است.

قسمت مورد استفاده این گیاه ریشه ، پوست ریشه و ساقه ، برگ، گل و میوه آن است.

انتهای بهار و ابتدای تابستان، فصل شکوفه دادن بوته زرشک است. غنچه‌های آن زرد رنگ است که در فصل پاییز رنگ قرمز گیلاسی به خود می‌گیرند.

زرشک بومی مناطق معتدل و نیمه استوایی اروپا، آسیا، آفریقا، آمریکای شمالی و آمریکای جنوبی می‌باشند. کشور ایران بزرگ ترین تولیدکننده زرشک در دنیا می‌باشد که در این میان استان خراسان جنوبی با در اختیار داشتن نزدیک به 97 درصد از اراضی زیر کشت این محصول، تولید 95 درصد از زرشک دنیا را در اختیار دارد.
تركیبات گیاه زرشک:

در این گیاه آلكالوئیدهای بربرین Berberine ، اكسیاكانتین Oxyaconthine ، بربامین Berbamine وجود دارد. مقدار آلكالوئیدها در پوست ریشه زرشك بیشتر از قسمت های دیگر این گیاه است.

زرشك گونه های مختلفی دارد كه مهم ترین آنها زرشك بی هسته و زرشك با هسته (دارای دو هسته) می باشد.
خواص میوه زرشك

زرشك از نظر طب قدیم ایران سرد و خشك است. میوه زرشك خواص زیر را درد:

- قابض است.

- تقویت كننده قلب و كبد است.

- بواسیر خونی را درمان می كند.

- خونریزی را برطرف می كند.

- برای برطرف كردن بیماری های كبدی مفید است.

- زرشك صفرا آور بوده و در درمان سنگ كیسه صفرا بسیار مؤثر است.

- دم كرده زرشك را برای برطرف كردن ناراحتی های دهان غرغره كنید.

خواص ریشه و ساقه زرشک

- صفرا بر و مسهل است.

- كبد را پاك و تقویت می كند.

- اعمال دستگاه گوارش را منظم می كند.

- سوء هاضمه را از بین می برد.

- بی اشتهایی را برطرف می كند.

- برای رفع یبوست مفید است.

- در درمان یرقان و زردی موثر است.

- نقرس و روماتیسم را برطرف می كند.

- خانم هایی كه بین دو عادت ماهیانه خونریزی دارند، باید برای برطرف كردن آن از ریشه و ساقه زرشك استفاده كنند.

- آنهایی كه مبتلا به ورم طحال هستند، می توانند برای معالجه از این گیاه كمك بگیرند.

- واریس را درمان می كند.

- برای معالجه بواسیر نافع است.

- برای برطرف كردن سوزش ادرار مفید است.

- فشار خون را پایین می آورد.

- برای شستشوی چشم می توانید از جوشانده ریشه و ساقه زرشك استفاده كنید.
خواص برگ زرشك

- آب آوردگی بدن را برطرف می كند.

- اسهال های مزمن را درمان می كند.

- برگ زرشك دارای مقدر زیادی ویتامین C می باشد، بنابراین در درمان بیماری اسكوربوت مفید است.

- جویدن برگ زرشك، باعث محكم شدن لثه و دندان می شود.

- در موقع آنژین و گلودرد، دم كرده برگ زرشك را غرغره كنید.
طرز استفاده:

جوشانده زرشك :

مقدار 10 تا 20 گرم پوست ریشه یا ساقه و یا میوه زرشك را در یك لیتر آب ریخته و آن را به جوش آورید. سپس آن را از روی اجاق بردارید و بگذارید برای مدت 10 دقیقه بماند. این جوشانده را صاف كرده و با شكر یا عسل شیرین كنید.

مقدار مصرف روزانه آن سه فنجان، در فاصله بین غذاهاست.

تنتور زرشك :

این تنتور را می توانید از فروشگاه های گیاهان دارویی و یا برخی از داروخانه ها خریداری كنید. مقدار مصرف آن 10 تا 20 قطره، سه بار در روز می باشد.

دم كرده زرشك :

مقدار 40 گرم زرشك را در یك لیتر آب جوش ریخته و بگذارید مدت 10 دقیقه بماند. سپس آن را با شكر یا عسل مخلوط كنید.

مقدار مصرف آن سه فنجان در روز و در فاصله بین غذاهاست.
مضرات :

- مصرف مقدار زیاد زرشك و یا ریشه و ساقه و برگ آن برای زنان حامله مناسب نیست، زیرا رحم را تحریك می كند و ممكن است باعث سقط جنین شود.

- مصرف زیاد این گیاه به مدت طولانی می تواند سبب ناراحتی معده و روده ها شود و جذب ویتامین های گروه B را در بدن مختل كند. 

خواص درمانی بابونه آلمانی German Chamomile


بابونه آلمانی German Chamomile

مصريها، روميها و يونانيان باستان از گلهاي بابونه براي درمان آفتابزدگي، تب ها و قولنج استفاده مي كردند. آلمانيها براي توصيف بابونه از عبارتي به نام “alles zutraut” استفاده مي كنند كه مفهوم اين عبارت اين است: “بابونه هر دردي را درمان مي كند”.
مصرف چاي يا عصاره مايع بابونه آلماني مي تواند در تسكين دردهاي ناشي از گاز، سوزش سردل و زخم ها مفيد واقع شود. مصرف كرم يا پماد بابونه به عنوان داروي موضعي روي پوست مي تواند در كاهش علايمي نظير پسوريازيس، اگزما يا سوختگيهاي پرتو درماني سرطان مفيد واقع شود.
پماد بابونه در ترميم زخمهايي كه بهبود آنها مستلزم مدت زمان طولاني است، مؤثر واقع ميشود. مي توانيد گلهاي بابونه خيس خورده يا تنتورهاي اين گياه (محلولهاي تهيه شده از گياه مزبور، الكل و آب) را در داخل وان حمام بريزيد و سپس در آن فرو رويد. اينكار به درمان يكسري از بيماريهاي پوست از جمله بواسير كمك مي كند.
براي درمان سرماخوردگي بخور چاي بابونه را كه در داخل يك كتري ريخته يا چندين قطره از روغن بابونه را كه در آب جوش ريخته شده است، استنشاق كنيد. پس از سرد شدن چاي، مي توانيد از آن براي شستشوي دهان يا غرغره به منظور كاهش درد ناشي از بيماري لثه ها يا زخمهاي دهان استفاده كنيد.
معرفي گياه گلهاي كوچك مرواريد گونه بابونه آلماني ميتواند معده،ريه ها و پوست تحريك شده را درمان كند. گلهاي اين گياه داراي طوقه هاي سفيدي است و به صورت چرخشي، قيفي شكل وبا مركز زردرنگ بزرگ ميشود. پهناي آنها كمتر از يك اينچ است و روي ساقه هاي بلند، و نازك سبز رنگ مي رويند.
گاهي اوقات بابونه وحشي نيز مي رويد كه ارتفاع آن از زمين چندان فاصله نمي گيرد و مي توان آن را در كنار مزارع و باغهاي گياهان دارويي مشاده كرد. ارتفاع اين گياه به سه پا مي رسد. بابونه شامل انواع بابونه اعم از بابونه آلماني يا بابونه رومي (انگليسي) است.
تركيبات گياه
براي تهيه چاي بابونه گلهاي آنرا در داخل كيسه هاي چاي بسته بندي مي كنند، يا آنها را كوبيده و بخار مي دهند كه محتواي روغن آن كه آبي رنگ است به طور جداگانه قابل استخراج و بسته بندي باشد. روغن بابونه حاوي تركيباتي است كه از ورم اعضاي بدن جلوگيري مي كند و در كاهش روند رشد باكتريها، ويروسها و حتي قارچها مؤثر است. اشكال موجود بابونه آلماني به صورت سرگل خشك، چاي، عصاره مايع و پماد موضعي يافت ميشود

نحوه مصرف
بابونه مصارف زيادي دارد. تحريك ناشي از سرماخوردگيها، زخمهاي ديرخوب شونده، دمل (آبسه ها)، ورم لثه هاپسوريازيس، اگزما، ناراحتيهاي كودكان مانند آبله مرغان، سوختگي در اثر كهنة بچه ها و قولنج در زمره دلايل متعارف مصرف چاي بابونه، شستشو با آن يا انواع تنتورهاي اين گياه محسوب ميشود.
بابونه معمولاً موقعي مورد مصرف قرار مي گيرد كه عارضه آشكار شده باشد. اگر براي درمان زخم، آفتابزدگي يا هر نوع موقعيت جدي از بابونه استفاده مي كنيد ولي علايم بيماري رفع نمي شود يا بدتر ميشود، در اسرع وقت با پزشك معالج خود مشورت كنيد.
* براي درمان قولنج. زخم، درد معده، سوزش سردل و گاز از دو تا سه گرم اين گياه كه در آب داغ خيس خورده باشد، چاي تهيه كنيد و روزانه سه تا چهار بار بين غذا از آن ميل كنيد، يا اينكه ۵ ميلي ليتر از تنتور ۱:۵ بابونه را روزانه سه بار مصرف كنيد.
* براي غرغره كردن و شستشوي زخمهاي دهان يا بيماري لثه ها، از دو تا سه گرم اين گياه كه در آب داغ خيس خورده باشد، چاي تهيه كنيد سپس بگذاريد سرد شود و تا هر چند بار كه مي خواهيد از آن استفاده كنيد. * براي تسكين ريه ها به هنگام سرما يا درمان سرفه چندين قطره از روغن اصيل اين گياه را در داخل آب در حال تبخير بريزيد و سپس بخار مزبور را استنشاق كنيد يا چاي آنرا تهيه و بخار را استنشاق نماييد.
* براي تسكين درد بواسير، بريدگيها، اگزما يا گزش حشرات ۱/۴ پوند از گلهاي خشك بابونه را در هر بار شستشو مصرف كنيد، يا از عصاره الكلي گلهاي بابونه در وان حمام استفاده كنيد.
* براي استفاده از بابونه، به عنوان داروي شستشو از محلول ۳ تا ۱۰ درصد آن استفاده كنيد (گياه مزبور در آب جوشانيده باشد كه به اين حالت چاي بابونه نيز گفته ميشود).

* براي درمان پسوريازيس، اگزما يا پوست خشك و فلسي، از كرم بابونه حاوي ۳ تا ۱۰ درصد محتواي داروي خالص بابونه استفاده كنيد.
نكات احتياطي
استفاده از بابونه عموماً بي خطر است. ليكن چاي غليظ اين گياه مي تواند سبب استفراغ گردد. اگر به “ابروسيا” حساسيت داريد بايد از مصرف بابونه بپرهيزيد چون اين دو از يك تيره گياهي هستند. از مصرف زياد آن در دوران بارداري يا شيردهي اجتناب ورزيد. اگر باردار هستيد موضوع مصرف آن را با پزشك معالج خود در ميان بگذاريد.
تداخل هاي احتمالي
هيچگونه گزارشي مبني بر تأثير و تأثر دو جانبه بابونه با ساير داروها وجود ندارد. اما احتمالاً، بهتر است از مصرف بابوبه به هنگامي كه فرد تحت درمان با داروهاي ضد انعقاد است، پرهيز شود 

 b. مقدمه و پیشینه تاریخی: این جنس در ایران 6 گونه گیاه علفی دائمی زودرس و بهاره دارد. دو گونه انحصاری ایران هستند (P. heterochroma و P. gaubaeaena) و سایر گونه ها در قفقاز، بخش شرقی اروپائی روسیه، غرب سیبری، آناتولی، عراق، افغانستان، آسیای مرکزی، پاکستان و مغولستان نیز می روید. گیاه پامچال را با گل آن که در ابتدای بهار می روید می شناسیم و البته به عنوان یک گیاه تزئینی. با این حال گونه ای از جنس Primula به نام P. veris دارای اثرات درمانی تایید شده ای است. گیاهی علفی با طول حدود 10 سانتی متر با ریزومی کوتاه و درشت است. قسمت های سبز گیاه با کرک هایی به اندازه حدود 2 میلی متر پوشیده شده اند. گل های این گیاه که در سر ساقه به یک طرف برگشته و به صورت خوشه ای هستند زرد رنگ و معمولاً بدون بو هستند. گیاه بومی مناطق مرکزی اروپا تا کوه های جنوبی آن جاست. گیاه زیرگونه های زیادی دارد. قسمت مورد استفاده گیاه ریشه ها و گل ها هستند.
c. ترکیبات مهم: در گل ها ترکیبات فلاونوئیدی (مثل روتین، کامفرول و کوئرستین)، پریمین، ساپونین های تری ترپنی و در ریشه ها گلیکوزید های فنولی (که در نتیجه خشک کردن ریشه به ترکیب معطر 5 متوکسی متیل سالیسیلات تبدیل می شوند) و ساپونین های تری ترپنی است.
d. مصارف دارویی تایید شده: در درمان سرفه و برونشیت. گل ها اثر خلط آور دارند و ریشه ها نیز به دلیل وجود ترکیبات تری ترپنی (شامل پریمولیک اسید) اثر خلط آور و مدر دارد. نحوه عمل این ترکیبات را در برخی مقالات تحریک عصب واگ ذکر کرده اند.
e. مصارف دارویی تایید نشده: به صورت خوراکی برای بی خوابی، اضطراب و به عنوان تونیک (مقوی) قلب به کار می رفته است. همچنین گل آن برای افرادی که از ضعف سیستم عصبی و لرزش ماهیچه ها و درد های عصبی رنج می برده اند در طب عوام تجویز می شده است و از ریشه نیز برای درمان سیاه سرفه، آسم، نقرس، آرتریت روماتوئید، خواب آلودگی، کرامپ های معده، اسکوروی و دردهای عصبی استفاده می شده است. به شکل موضعی هم برای درمان سر درد و رفع آلودگی های پوستی استفاده داشته است.
f. عوارض جانبی: عوارض جانبی مهمی در دزهای درمانی آن ذکز نشده است و تنها ترکیب پریمین در گیاه (در گل ها) است که قابلیت ایجاد حساسیت در افراد را دارد.
g. منع مصرف: موردی ذکر نشده است
h. در حاملگی و شیر دهی: موردی ذکر نشده است.

a. اسامی:
i. نام علمی: Primula L. از خانواده Primulaceae (تیره پامچال)
ii. نام های عمومی و معنای آن ها: Cowslip (P. veris گل خرغوس، نوعی پامچال)

. نام علمی: Primula L. از خانواده Primulaceae (تیره پامچال)

**فواید قره‌قاط
------------------

از خواص عمومی قره قاط می‌توان به محرک، تصفیه کننده مزاج، مسکن، ضد اسپاسم، ضد التهاب، ضد اورام، ضد درد، ترمیم کننده زخم، اشتهاآور، ضد نفخ، بادشکن، قابض، ضد اسهال، ملین، ضد عفونی‌کننده، ضد انگل، ضد سرفه، خلط‌آور، مدر قوی، ضد فشارخون و بند آورنده خونریزی‌ها اشاره کرد.

*خواص قلبی و عروقی قره‌قاط
-------------------------------------

از خواص قلبی و عروقی قره قاط می‌توان به محرک، مقوی، خنک کننده، تصفیه کننده خون، مسکن، ضد التهاب، ضد ورم، ضد عفونی‌کننده، بند ‌آورنده خونریزی، ضد چربی خون و کلسترول، ضد تصلب شرائین، ضد تپش قلب، ضد فشارخون و تقویت عروق مویین بدن اشاره كرد.

*خواص گوارشی قره‌قاط
-------------------------------

قره‌قاط تونیک، محرک، اشتهاآور، ضد بلغم، ضد نفخ، ضد التهاب، ضد اسپاسم، ضد درد، ضد دل‌پیچه، ضد اسهال، قابض، ملین، آنتی‌بیوتیک و ضد انگل کرد همچنین قره‌قاط درمان کننده بواسیر فعال، درمان کننده ورم روده یا IBS خصوصا از نوع اسهالی، کم کننده حرارت دستگاه گوارش و معده، بندآورنده خونریزی‌های گوارشی است.

*خواص کلیوی قره‌قاط
--------------------------

قره‌قاط مدّر قوی، خنک کننده مجاری ادرار، رفع کننده سوزش ادرار، مسکن، ضد ورم، ضد التهاب، ضد اسپاسم، محرک، تقویت، ضد عفونی‌کننده کلیه و مجاری ادرار و تسکین درد‌های ناشی از سنگ کلیه است همچنین برای درمان نقرس با بالا رفتن اسید اوریک خون، درمان شب‌ادراری، درمان بی‌اختیاری ادرار، درمان ورم پروستات، درمان بیماری‌های مزمن کلیه و مجاری ادرار و درمان ترشحات غیرعادی در ادرار مفید است.

فراز مجاب، استاد داروسازی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در گفت‌و‌گو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبری فارس «توانا» اظهار می‌دارد: قره‌قاط گیاهی دارویی است که در استان‌های شمالی کشور و استان آذربایجان رشد می‌کند.

به گفته وی قره‌قاط دارای خواص مفیدی است و مصرف آن موجب کاهش قندخون و چربی خون می‌شود؛ قره‌قاط مسهل است و برای کسانی که یبوست مزاج دارند، مفید است و خشکی مزاج آنها را برطرف می‌کند.

مجاب اضافه می‌کند: قره‌قاط برای دیابتی‌ها مفید است و قند خون را کاهش می‌دهد همچنین فشار خون را نیز کاهش می‌دهد و گیاه دارویی بسیار خوبی است.

مرتضی صفوی متخصص تغذیه در گفت‌و‌گو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبری فارس «توانا» اظهار می‌دارد: گیاه دارویی قره‌قاط درختچه کوچکی است که به ارتفاع 60 سانتیمتر رشد می‌کند، ضد میکروب است که آزمایشگاه‌های کلینیکی اثر ضدمیکروبی آن را ثابت کرده‌اند.

به گفته وی قره‌قاط برای تثبیت کلاژن اثرات مفیدی از خود نشان داده است و در ساخت تاندوم‌ها نقش اصلی بر عهده دارد و برای التهاب‌های روماتیسمی و امراض دهان، استخوان و مفاصل بسیار مفید است.

این متخصص تغذیه بیان داشت: قره‌قاط کاهنده شکنندگی مویرگ‌هاست و ضد تجمع پلاکت‌ها است و خواصی مشابه با آسپرین و گیاه سیر دارد همچنین برای شل کردن عضلات صاف نیز می‌توان از گیاه قره‌قات استفاده کرد. 

به گزارش خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبری فارس «توانا»، مریم گلی گیاه دارویی است و در كتب طب سنتی به نام «مریمی» نام برده شده است و در زبان عربی «مریمیه» و «شالبیه» و «مریمیه صغیره» نام برده می‌شود.

مریم گلی از روزگاران گذشته مورد استفاده قرار می‌گرفت و به عنوان داروی مؤثر برای معالجه عوارض نیش حشرات مفید است همچنین داروی تونیك و مقوی برای تقویت روح، بدن و افزایش طول عمر به كار برده می‌شد.

*مریم گلی ضد عفونی كننده قوی است
-----------------------------------------------

گیاه مریم گلی ضد درد، آرامش بخش و برای كاهش قند خون مفید است. برگ‌های مریم گلی دارای اسانس روغنی فرار، ساپونین و یك ماده تلخ به نام پیكرو سالوین است و دارای خاصیت متوقف كردن رشد باكتری و دارای اسید‌های آلی است همچنین داروی ضد عفونی كننده بسیار قوی است.

در آنژیم و انواع گلو درد نیز از این گیاه استفاده می‌شود. جوشانده غلیظ این گیاه اگر با آب مخلوط شود برای دردهای مفصلی، روماتیسم و حتی راشیتیسم كودكان بسیار مفید و مؤثر است.

این گیاه در تمام مناطق معتدله رشد می‌كند و دارای گل‌های زیبایی است و جزء گیاهان معطر و خوشبو است كه طعم بسیار تلخی دارد و این گیاه آرام بخش و مقوی اعصاب است.

محمد صالحی سورمقی استاد فارماكولوژی دانشگاه علوم پزشكی تهران در گفت‌و‌گو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبری فارس «توانا» اظهار می‌كند: مریم گلی از خانواده نعنا است كه بیشتر از برگ‌های آن استفاده می‌شود؛ یك گیاه تلخ مزه‌ای است، دارای اسانس و رایحه مشخصی است. به عنوان پرمصرف‌ترین گیاه دارویی sayf محسوب می‌شود.

*ضد سرطان، ضد میكروب، آنتی اكسیدان و محرك سیستم ایمنی است
--------------------------------------------------------------------------------------

به گفته وی مریم گلی ضدسرطان، ضدآلزایمر، ضدمیكروب، ضدتعریق، آنتی‌اكسیدان، كاهش دهنده شیر در زنان باردار، و كاهش دهنده میل جنسی، كاهنده قند خون، قاعده‌آور و پرفشاری خون است همچنین محرك سیستم ایمنی بدن و تا حدی آرام‌بخش است.

استاد فارماكولوژی دانشگاه علوم پزشكی تهران می‌گوید: در اروپا از در قدیم‌الایام برای كاهش شیر زنان استفاده می‌شد، این گیاه ضدآلزایمر قوی است و به شكل قرص و قطره تهیه شده است و در ایران از قدیم به عنوان داروی آرام‌بخش و برطرف كننده سوء هاضمه، درد و نفخ استفاده می‌شد.

*عوارض مریم گلی
-----------------------

صالحی سورمقی اضافه می‌كند: بر اثر مصرف مقدار زیاد مریم‌گلی در مدت طولانی موجب افزایش ضربان قلب، گرگرفتگی، خشكی دهان، تشنج و سرگیجه می‌شود. 

گل های Sambucus ebulus

a. اسامی:
i. نام علمی: Sambucus spp. (Caprifoliaceae) (تیره شوند، تیره بُداغ، تیره آقطی، تیره پیچ امین الدوله)
ii. نام های عمومی و معنای آن ها: Bore tree (درخت سوراخ)،
Dwarf Elder  (سن دار قد کوتاه)، Blood elder (سن دار خونی)

b. توضیحات و پیشینه تاریخی: گیاهی چند ساله و علفی (گونه S. ebulus) است که تا 2 متر ارتفاع دارد و البته گونه S. nigra آن درختی یا درختچه ای دارد. این گیاه در ایران یک گونه علفی (S. ebulus) دائمی جنگل روی دارد که معمولاً در مناطق روشن و تخریب شده جنگل و در کنار جوی های آب می روید. در سال های اخیر گونه های دیگری (S. nigra (آقطی سیاه، انگور کولی، پلم)، S. racemosa (آقطی سرخ)) از گیاه به ایران وارد و کاشته شده است. این گیاهان را به خاطر شاخ و برگ ها، گل ها و میوه ها یشان مورد توجه قرار می دهند. در مقابل یخبندان مقاوم است و به طور کلی بردباری زیادی در برابر شرایط مختلف محیطی دارد.
c. ترکیبات مهم: ایریدوئید ها، رزین هایی با ساختار نامشخص در S. ebulus و فلاونوئید ها و ترکیبات اسانس در S. nigrad. مصارف دارویی تایید شده: برای S. nigra شامل سرفه و برونشیت و همچنین سرماخوردگی و تب است.
e. مصارف دارویی تایید نشده: 
S. ebulus اثر اصلی آن خاصیت ملایم مدر است. در طب سنتی در رفع علائم یبوست، قی آور، برای رفع ادم و بیماری های کلیوی از آن استفاده می شده است. شکل دارویی از آن نداریم. S. nigra برای مشکلات مختلف تنفسی از قدیم استفاده می شده است. شکل دارویی ثبت شده ای برای آن هم نداریم. اثرات ضد باکتریایی، ضد التهابی و کاهش قند خون هم در مقالات برای آن ها به ثبت رسیده است. 
f. عوارض جانبی: در دزهای درمانی عارضه ای برای آن ثبت نشده است. با این حال مصرف زیاد گیاه به خصوص میوه های آن باعث بروز استفراغ، اسهال خونی، سیانوز، سر گیجه، سر درد و از دست دادن هوشیاری منجر می شود. تنها باید از میوه های رسیده استفاده کرد. برگ ها، ساقه ها و پوست و ریشه گیاه (S. nigra) حاوی گلیکوزید سیانوژن (سامبونیگرین) است که می تواند موجب سرگیجه، سر درد، تشنج، مشکلات گوارشی، تهوع، استفراغ، اسهال و تاکی کاردی شود. در افراد دیابتی توصیه نمی شود زیرا در برخی مقالات اثرات مضری بر آن ها داشته است. لکتین های موجود در پوست درخت هم موجب تحریک هایپر پلازی (تولید سلول بیش از حد که ممکن است به سرطان منجر شود) در روده کوچک شده اند
g. تداخلات: مصرف آن با آهن به دلیل وجود مقادیر زیاد تانن در گیاه موجب کاهش جذب آهن می شود. حداقل دو ساعت فاصله داشته باشد.
h. منع مصرف: مطالعه ای در این زمینه وجود ندارد و موردی ذکر نشده است.
i. در حاملگی و شیر دهی: مطالعه ای در این زمینه وجود ندارد بنابراین توصیه نمی شود.